“ สิ่งที่ใฝ่ฝันกับอนาคตที่ตั้งไว้ ”

  ประโยคนี้บางทีก็เหมือนเป็นเส้นขนานที่คู่กัน แต่ใครจะรู้ว่าจุดหมายปลายทางที่เส้นทั้งสองนี้จะมาบรรจบพบกันอาจจะไม่มีวันเป็นจริงหรือประสบความสำเร็จดั่งที่ตั้งเป้าหมายไว้ เช่นเดียวกับในวัยเด็กที่ทุกคนต่างก็มีอาชีพที่ตัวเองใฝ่ฝันเวลาที่คุณครูหรือผู้ใหญ่ต่างตั้งคำถามเข้ามามากมายว่า “ โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร ” ทุกคนก็จะตอบแบบไม่ต้องคิดเลยว่าตัวเองชอบอะไร อยากเป็นอะไร เด็กทุกคนก็จะตอบว่า หมอ พยาบาล นักบิน ตำรวจหรือว่าทหาร น้อยคนที่จะตอบว่าตัวเองอยากเป็น “ นักวิทยาศาสตร์ทำฝน ” อาชีพที่น้อยคนจะรู้จัก

ธรรมชาติเป็นสิ่งที่มนุษย์ไม่สามารถไปบังคับหรือฝืนกฎเกณฑ์ในตัวของมันได้ แต่ด้วยพระปรีชาสามารถของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ในหลวงรัชกาลที่ 9 ที่เป็นผู้ทำให้เกิดฝนหลวงขึ้นในประเทศไทยของเรา ซึ่งเกิดจากการดัดแปรสภาพอากาศ แต่กระนั้นการปฏิบัติการต่างๆก็ยังต้องอาศัยปัจจัยธรรมชาติเป็นตัวช่วย ในการทำงานทางด้านนี้นอกจากภารกิจที่มีความเสี่ยงและอันตรายที่จะต้องทำให้มีฝนตกในพื้นที่เป้าหมายแล้ว บางทีก็อาจจะต้องเป็นผู้พูดทำความเข้าใจกับผู้ที่ร้องขอรับบริการฝนหลวงเข้ามา ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเกษตรกรที่ทำการเพาะปลูกพืชผลทางการเกษตรต่างๆ เพราะเมื่อเกิดปัญหาภัยแล้งขึ้นมา พืชผลทางเกษตรของพวกเขานั้นจะได้รับความเสียหาย ซึ่งสภาพอากาศในปัจจุบันนั้นเปลี่ยนแปลงไปมาก การทำฝนจึงต้องมีความรอบคอบและทำให้เกิดประสิทธิผลต่อการใช้ทรัพยากรให้มากที่สุด เกษตรกรก็ร้อนใจเพราะยิ่งฝนไม่ตกนานเท่าไร ผลผลิตของพวกเขานั้นก็จะได้รับความเสียหายมากยิ่งขึ้น นักทำฝนก็ร้อนใจเพราะอยากที่จะช่วยเหลือพวกเขาเหล่านั้นให้เร็วที่สุด แต่สภาพอากาศนี่สิเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถบังคับได้ ลมบางทีนึกจะเปลี่ยนทิศก็เปลี่ยน จากที่กลุ่มฝนจะเข้าพื้นที่เป้าหมายก็เปลี่ยนไปอีกทาง หรือลมแรงไปก็ทำให้เมฆที่เราไปก่อสลายตัว เคลื่อนที่ผ่านพื้นที่เป้าหมายไวขึ้น นักวิทยาศาสตร์ทำฝนจึงต้องมีการพูดคุยกับเกษตรกรเพื่อทำความเข้าใจและลดความกังวลของเกษตรกร ผลตอบแทนที่พวกเรานักทำฝนคาดหวังหลังจากภารกิจสำเร็จไม่ใช่ทรัพย์สินหรือเงินทอง แต่เป็นรอยยิ้มและน้ำเสียงดีใจจากเกษตรกรที่ติดต่อกลับมาว่า “ มีฝนตกในพื้นที่เป้าหมายแล้วนะ ” “ ผลผลิตของพวกเรารอดแล้ว ” “ ขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุกๆท่านที่ทำการช่วยเหลือพวกเรา ” เพียงเท่านี้พวกเราก็ดีใจมีแรงทำงานช่วยเหลือพวกท่านต่อไปในช่วงเปิดปฏิบัติการทำฝนที่ไม่มีวันหยุดเพราะ “ ความเดือดร้อนของเกษตรกรไม่มีวันหยุด พวกเราก็หยุดไม่ได้ ” 

  สุดท้ายนี้สิ่งที่เราใฝ่ฝันว่าอยากจะเป็นในตอนเด็ก อนาคตเราจะสามารถทำให้เป็นจริงได้ไหม ตัวแปรสำคัญที่สุดก็คือตัวเราเอง ที่จะมีความมุมานะ อุตสาหะ ตั้งใจไปให้ถึงจุดที่เราฝันไหม แต่ถึงยังไงอาชีพอะไรก็แล้วแต่ ทุกอาชีพมีความสำคัญ มีศักดิ์ศรีเท่ากันหมด ขอให้เป็นอาชีพที่สุจริตและทำประโยชน์ให้กับบ้านเมืองไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนก็พอ

เขียนโดย "กินรี"