แม่คือแสงสว่าง

มองย้อนกลับไปในวัยเด็ก เราทำผิดพลาดกี่ครั้ง เหนื่อยกับเด็กดื้ออย่างเราขนาดไหน แม่ก็ไม่เคยบ่น แม่ก็ให้อภัยเราได้เสมอ ”แม่” ผู้ที่คอยดูแลเราตั้งแต่เด็กจนใหญ่ คอยหาข้าว หาน้ำให้ลูกกิน ดิ้นรน หาเช้ากินค่ำ หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน ไม่มีแม่คนไหนที่อยากให้ลูกอด แม้แดดจะร้อนสักเพียงไหน แม่ยังสู้ เพื่อให้ลูกมีข้าวกิน มีขนมกินแม่จะสอนเราเสมอว่าเป็นลูกชาวนาให้อดทน เหนื่อยขนาดไหนก็ต้องอดทน  ถ้าเรามีความอดทน ทำอะไรก็ไม่อดตายหรอกลูก 555+ ในช่วงทำนาข้าว เป็นเวลาที่เหนื่อย เพราะแม่ต้องตื่นแต่เช้า ทำกับข้าวไว้ให้กิน พอสายๆ ก็ออกไปดำนา ทุกครั้งที่เห็นแม่เหนื่อย เราก็จะเข้าไปกอด ไปหอมแก้ม หยอกล้อ แกล้งแม่ ให้แม่อารมณ์ดี แม่ก็จะบอกกลับโอ้ยหยั่งบ่ได่อาบน้ำเลย มันเหม็น 555+ แล้วแม่ก็ยิ้มแค่เห็นแม่ยิ้ม เราก็มีความสุขคนในครอบครัวก็มีความสุข ทำกับข้าวให้แม่กิน ถึงกับข้าวไม่อร่อย แต่แม่ก็ยังบอกว่าอร่อย 5555+ แม่ก็จะพูดแกล้งกลับเป็นภาษาอีสาน แค่ลูกเฮ็ดไห่กินแม่กะดีใจแล้ว (อมยิ้ม)  
         จนกระทั่งเราเรียนจบ แม่บอกกับเราว่าต้องไปเรียนต่อและทำงานที่กรุงเทพฯ ซึ่งเราก็มีคำถามในใจว่าทำไมเราต้องไป เพราะว่าเราไม่เคยห่างกับแม่ ตั้งแต่เล็กจนโต อยู่กับแม่ตลอด ช่วงที่ขึ้นมาทำงานที่กรุงเทพฯแรกๆ มันช่างทรมาน (ร้องไห้จนตาบวม) จนแม่บอกว่าอดทนนะ ตั้งใจเรียนให้จบ มีหน้าที่การที่ดี ซึ่งแม่ก็หวังว่าให้เราเรียนจบปริญญา และมีหน้าที่การงานที่ดี  อยากให้ลูกได้ดี ถึงให้มาเรียนและทำงานที่กรุงเทพฯ เราก็คิดว่าจะทำได้ไหมนะ 555 แต่สุดท้ายก็เรียนและทำงานไปพร้อมๆ กัน ในที่สุดเราก็เรียนจบ  
           ความรักของแม่หาสิ่งที่เปรียบเทียบไม่ได้ แม่คอยปกป้อง รักษาทั้งในตอนเด็ก และตอนโต สอนเราเป็นคนเข็มแข็ง อดทน อย่าท้อในสิ่งที่ยังไม่ได้พยายาม และแม่ก็สอนเสมอไม่ว่าอะไรก็ตามให้เราทำได้ด้วยตัวเองก่อนๆ ที่จะหันไปขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น แม่ให้ความรัก ความห่วงใย กับลูกโดยไม่มีวันสิ้นสุด 

เขียนโดย  แสงเทียน