ภาพของแม่ในความทรงจำของผมคือเป็นคนดีที่แกร่งมากครับ ตั้งแต่เด็กจนโตผมไม่ค่อยได้อยู่กับแม่ครับ เพราะแม่ต้องทำงานเป็นช่างเสริมสวยหาเงินอยู่ที่กรุงเทพ เพื่อมาเลี้ยงครอบครัวตั้งแต่สมัยแม่สาวๆ ไม่เคยได้หยุดพัก แม่มีความอดทนสูง ยืนทำผมให้ลูกค้าทั้งวันไม่เคยบ่นสักคำ และแม่ของผมยังเป็นชาวนาที่ทำงานเก่งมากครับ พอถึงช่วงทำนาปี แม่ก็จะกลับมาบ้านที่บุรีรัมย์ เพื่อมาหว่านข้าว หว่านปุ๋ย เกี่ยวข้าว ตากข้าวเองทุกปี นอกจากนี้แม่ยังมีฝีมือการทำกับข้าวที่ไม่เป็นรองใคร แม่ทำอร่อยมาก โดยเฉพาะขนมจีนน้ำยาไก่ และแม่เป็นคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ กลับมาบ้านนอกทีไร แม่ต้องทำเลี้ยงญาติพี่น้องและชาวบ้านละแวกนั้นให้ได้ลิ้มรสความอร่อยด้วยทุกครั้ง สำหรับผมแล้ว แม่คือทุกอย่างของชีวิตครับ แม่เป็นผู้ให้กำเนิด ให้ความรู้ผม ให้ความรักกับผมโดยไม่มีข้อแม้ บางครั้งที่ผมทำตัวไม่ดี แม่ไม่เคยดุด่าผมเลย แต่ผมก็เสียใจมากที่ผมเห็นแม่ร้องไห้ ผมจึงตั้งใจเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นเพื่อแม่ครับ
แม่เป็นไอดอลที่สวยและเก่งที่สุดครับ เวลาผมมีปัญหาไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม แม่เป็นที่ปรึกษาในการใช้ชีวิตของผมเสมอ เพราะแม่มีความอดทนต่ออุปสรรค เป็นคนที่เข้มแข็งมาก รับมือได้ทุกสถานการณ์ และแก้ปัญหาด้วยความใจเย็นมาโดยตลอด ทุกวันนี้แม้ผมจะเรียนจบและมีงานทำแล้ว แต่แม่ก็ยังคงเป็นห่วงผมและยังคงทำงานหนักเพื่อให้ลูกและครอบครัวอยู่ครับ ผมจึงขยันทำงานเพื่อให้งานออกมาดี แม่จะได้ภูมิใจในตัวผม และทุกครั้งที่ผมได้ไปทำงานที่ต่างจังหวัด ได้เห็นบรรยากาศที่สวยงาม ได้ทานอาหารอร่อยๆ ผมจะคิดถึงแม่และครอบครัวเสมอ ผมอยากพาคนที่บ้านไปเที่ยวบ้าง เพื่อที่จะได้เห็นรอยยิ้มของพวกเขา ผมก็มีความสุขแล้วครับ และถ้าวันไหนผมมีงานที่มั่นคง มีเงินเยอะๆ ผมอยากให้แม่สุขสบาย อยากให้แม่ได้หยุดพักบ้าง อยากให้แม่แต่งตัวสวยๆ อยู่บ้านพร้อมหน้าพร้อมตากัน
ผมห่วงใยแม่มากและจะดูแลจนแก่เฒ่า ผมจะดูแลแม่ให้ดีที่สุดเท่าที่ลูกชายคนหนึ่งจะทำได้ครับ ผมอาจจะเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง เขียนไม่ค่อยเก่ง แต่ก็ “รักแม่” นะครับ

เขียนโดย "ป๋อมแป๋ม"