วันสำคัญอีกวันหนึ่งของคนไทย คือวันแม่แห่งชาติ ตรงกับวันที่ 12 สิงหาคม ของทุกปี เป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพของ "สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง" ในโอกาสอันเป็นมงคลยิ่งนี้ ข้าพระพุทธเจ้าขอพระราชทานถวายพระพรชัยมงคล ขออานุภาพแห่งพระรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากล ปกอภิบาลประทานพรให้ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทเจริญด้วยจตุรพิธพรพิพัฒน์สวัสดิมงคล พระชนมายุยิ่งยืนนาน ทรงพระเกษมสำราญสถิตเป็นมิ่งขวัญแห่งปวงประชาสถาพรตราบกาลนาน 
ความรักของแม่สำหรับฉัน เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่เสมอ ไม่มีใครในโลกนี้อีกแล้วที่จะรักเรายิ่งกว่าชีวิต รักชั่วนิรันดร์ และยอมทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อลูก ให้อภัยลูก แม้ว่าลูกจะทำผิดมาสักกี่ครั้งก็ตาม เป็นความรักที่อยู่เหนือกาลเวลา และเหนือเหตุผลอื่นใด ครอบครัวของฉันมีพี่น้องกันสามคน ฉันเป็นลูกคนโตและเป็นลูกสาวคนเดียว ทำให้ความใกล้ชิดกับแม่นั่นมากกว่าลูกชาย เพราะความเป็นผู้หญิงเหมือนกัน แม่เลี้ยงลูกทุกคนเหมือนเพื่อน ให้คำปรึกษาทุกเรื่อง แม่มักเห็นความผิดปกติของลูก ๆ คนแรกเสมอ เวลาลูกมีปัญหาแม่จะมีวิธีการอันแยบยลในการเข้าหาลูกและสืบค้นจนรู้ปัญหาและเสนอทางออกให้ลูก ๆ เมื่อวัยเด็กเสียงแรกที่ได้ยินคือเสียงผู้หญิงคนหนึ่งกำลังบอกว่าอย่าๆๆๆ เสียงของแม่ที่คอยห่วงใยลูก กลัวลูกได้รับอันตราย แม่ของฉันเป็นแม่บ้าน จึงมีเวลาให้กับลูก ๆ เยอะมาก แม่จะไปรับไปส่งที่โรงเรียนทุกวัน ทั้ง ๆ ที่มีรถโรงเรียนรับส่งฟรี ตอนกลางวันแม่จะมาที่โรงเรียนพร้อมด้วยของกินเต็มปิ่นโต ทั้ง ๆ ที่มีอาหารโรงเรียนฟรี ด้วยความที่เป็นเด็กการมีแม่อยู่ข้าง ๆ ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย แม้เรียนจบจนถึงมีงานทำ ความสนิทกันสองคนแม่ลูกไม่เคยลดลงเลย เสียงของแม่ที่ปลุกแต่เช้าในวันเกิดฉัน สุขสันต์วันเกิดนะลูก แม่ขอให้ลูกมีความสุข สุขภาพแข็งแรง เจริญในหน้าที่การงาน และรวยๆๆๆ นะ ฉันตอบไปว่า สาธุ ๆ ขอบคุณค่ะ รักแม่นะ เป็นการตื่นมาเพื่อรับพรจากแม่ยามเช้า แม่กับฉันคุยกันทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องดีหรือไม่ดี เราทั้งคู่เห็นความสำคัญของการคุย ถ้าไม่คุยกันจะไม่เข้าใจในสิ่งที่อีกคนคิด ด้วยหน้าที่การงานทำให้ห่างไกลแม่บ้าง ต้องขอบคุณเทคโนโลยีที่ทำให้เราใกล้กันมากขึ้น เราคุยทางไลน์ ส่งข้อความหากัน แม่มักเป็นห่วงฉันทุกเรื่องแม้ฉันจะอายุเข้าเลขห้าแล้วก็ตาม และด้วยความที่แม่อายุมากขึ้น ทำให้แม่มีโรคความดันสูง เบาหวาน หัวใจ อาการที่แม่เป็นอยู่คือจากคนกินข้าวได้ปกติ กลายเป็นแม่กินข้าวน้อยมาก ถ้าวันไหนแม่กินข้าวได้เยอะ แม่จะมีอาการแสบท้อง ท้องอึด และคลื่นใส้ ไปหาหมอบ่อยจนแม่ท้อใจไม่หายสักที แต่แม่ก็สู้กับความผิดปกติของร่างกายมาตลอด จนมาถึงวันที่ฉันไม่คาดคิดมาก่อน วันนั้นเป็นวันที่ฉันทำงานตามปกติ มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเป็นเสียงน้องชายที่บอกว่าแม่ไม่สบายนะ ซึ่งเป็นปกติของแม่ แม่มักเข้าโรงพยาบาลเพราะความดันสูง แต่วันนี้ไม่เหมือนเดิม ในชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลยว่าจะพบกับการสูญเสียแม่อันเป็นที่รัก  แม่จากไปอย่างกะทันหัน ลูก ๆ พากันโศกเศร้าเสียใจอย่างที่สุด เฝ้าถามในใจตลอดเวลา ทำไมต้องเป็นแม่เราด้วยที่จากไป แม่เราต้องอยู่ แต่เมื่อนึกถึงสัจธรรมของชีวิต คนเรา เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นอนิจจัง ไม่มีใครที่สมควรจากไปก่อนเวลาอันสมควร นอกจากคนนั้นหมดซึ่งบุญแล้ว แม่เลี้ยงเราเหมือนเป็นดวงใจ ยามแม่อายุมาก ลูก ๆ ช่วยกันเลี้ยงดูแม่ ตอบแทนบุญคุณของแม่ แต่ลูก ๆ ลืมดูแลหัวใจแม่ แม่จากไป ด้วยโรคหลอดเลือดหัวใจตีบเป็นการจากไปโดยไม่ได้ร่ำลา แม่ไปสบายแล้วอยากบอกว่ารักแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะลูก ๆ จะดูแลกันอย่างดีต่อไป ขอบคุณแม่ที่เลี้ยงดูลูก ๆ เป็นอย่างดี แม่จะอยู่ในหัวใจลูก ๆ เสมอ งานศพแม่จัดขึ้นแบบไม่ได้มีการวางแผนใด ๆ มีแต่ลูก ๆที่มาคุยกันจะจัดงานแบบไหนให้แม่เป็นครั้งสุดท้าย เมื่อทุกอย่างต้องเร่งรีบ สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือความรักของลูก ๆ หลาน ๆ พี่ ป้า น้า อา มาช่วยกันลงแรง เพราะทุกคนรู้ดีว่านี้เป็นสิ่งสุดท้ายที่จะทำเพื่อแม่ของเราได้ อยากขอบคุณทุกแรงใจที่ทำเพื่อแม่ ตั้งแต่สวดวันแรก จนถึงวันเผาแม่ ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี มีแต่คราบน้ำตาของลูกที่ยังไม่จางหาย อยากขอบคุณทุกกำลังใจ จาก พี่ น้อง ป้า น้า อา เจ้านาย เพื่อนร่วมงาน ทุก ๆ คนจากใจจริงค่ะ อยากขอบคุณพวงหรีดทุกชิ้นที่ส่งมาให้มันช่างมากมายเหลือเกิน 
คำว่า "แม่" เป็นคำนิยามสั้น ๆ แต่ความหมายนั้นมากมายลึกซึ้งเกินจะพรรณนา แม่เป็นผู้มีบุญคุณล้นเหลือ แม่เปรียบประดุจดาวที่คอยส่งแสงเจิดจ้าคอยนำพาลูกน้อย แม่เปรียบประดุจครูคนแรกที่คอยอบรมสั่งสอนให้ได้ดี แม่เปรียบดั่ง "นางฟ้า" ที่สูงส่งในใจลูก

เขียนโดย “แม่พรปวีณ์”