โลกใบนี้มีใครคอยรักษา คอยป้อนยา คอยป้อนคำข้าวให้เติบใหญ่ คอยส่งเงิน กำลังทรัพย์จากแรงกาย ให้ลูกสุขสบาย กาย ชีวา รู้หรือไม่ ดอกมะลิดอกนี้มีกลิ่นไอความห่วงใย ในผู้หญิงชื่อว่าแม่คือรักแท้ไม่เปลี่ยนแปรไปเป็นอื่นอย่างแน่นอน ยามลูกสุขแม่สุขตาม ยามลูกทุกข์แม่ทุกข์ตาม ถือเป็นภาพสะท้อนของมนุษย์ด้านความรักในมุมมองชีวิตและจิตใจ ดั่งสุภาษิตความว่า “ใจเป็นนายกายเป็นบ่าว” มนุษย์ย่อมใช้ก้อนหัวใจตนเองบังคับร่างกายให้ปฏิบัติตามเสมอและสิ่งสำคัญคือ กำลังใจ ซึ่งเป็นแรงผลักดันการกระทำให้เห็นเป็นเด่นชัด
กระผมเป็นนักศึกษาระดับอุดมศึกษาแห่งหนึ่งและเป็นนักศึกษาวิชาทหาร ในจังหวัดกรุงเทพมหานคร แต่มีภูมิลำเนาบ้านเกิดอยู่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยครอบครัวมีอาชีพเกษตรกรรม เช่น ทำไร่มันสำปะหลัง            
ไร่ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์และข้าวหอมมะลิ ในยุคนี้มีการแพร่ระบาดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) เป็นเหตุให้กระผมต้องได้เดินทางกลับไปเรียนที่ภูมิลำเนาบ้านเกิดในรูปแบบออนไลน์เนื่องจากหลากหลายปัจจัย เช่น ความเป็นห่วงของแม่ที่มีต่อลูกและทางมหาวิทยาลัยได้กำหนดให้เรียนออนไลน์ เมื่อกระผมกลับมาถึงบ้านในวันหยุดราชการได้ไปเดินชมตามหัวไร่ปลายนาและทำนาช่วยแม่ ในยามบ่ายแสงแดดมีความเข้มข้นสูง เห็นแม่กำลังกำจัดวัชพืชโดยใช้มือถอนต้นหญ้าในนาข้าวหอมมะลิ อายุประมาณ ๑ เดือน  มองเห็นความยากลำบาก อดทน หยาดหยดเหงื่อนับไม่ถ้วน มือแม่มีรอยซ้ำ แตกเป็นเส้น ๆ บนฝ่ามือ แดดร้อน ฝนตก แม่ไม่เคยบ่นแม้แต่คำเดียว  แต่กระผมก็รับรู้อยู่แก่ใจเสมอว่า แม่เหนื่อย แม่ร้อน  แม่อดทน ยอมแลกเพื่อจะได้มีผลผลิตข้าวหอมมะลิไปขายให้พ่อค้าคนกลางและจะได้นำเงินส่งให้ลูกเป็นค่าเล่าเรียนหนังสือและกินอิ่มนอนหลับทุกค่ำคืน ไม่อดอยากปากแห้ง เห็นเพื่อนคนอื่นได้กิน ลูกแม่ต้องได้กินเหมือนเขา ตามใจประสงค์ของแม่ ขอเพียงเห็นลูกสุข แม่ย่อมสุขมากกว่าคุณผู้อ่านคนพิเศษลองคิดดูว่า วันนี้เรามองเห็นแม่เพียงหนึ่งวัน ทำงานหนักขนาดนี้ แล้วตลอด ๒๐ ปี ที่ผ่านมา แม่ต้องทำงานหนักขนาดไหน เพราะอะไร กระผมในฐานะลูก ตอบได้เต็มปากเลยว่า เพราะแม่รักลูกด้วยหัวใจอันแท้จริง จนในปัจจุบันกระผมได้เรียนหนังสือ มีข้าว ขนม นม เนย รับประทานอิ่มหนำสำราญ จนก่อเกิด ความสุขอุรา จากเงินที่แม่ส่งให้ใช้จ่ายใน ทุกๆ เดือน เหมือนดอกมะลิในสายฝนที่ส่งกลิ่นหอมให้ลูกมีความสุข