#จดหมายถึงพ่อ (27)

  คนไทยเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกแล้ว เพราะเรามีพระมหากษัตริย์ที่รักและห่วงใยประชาชน พระองค์ท่านได้ทำงานมาโดยตลอดการครองราชย์ 70 ปี เป็น 70 ปีที่ทำให้ประเทศไทยก้าวหน้า อยู่กันอย่างร่มเย็นมีสุข ประชาชนทุกคนจึงสามารถเรียกท่านว่า “ พ่อ ” ได้อย่างไม่สงสัยเลย ท่านทรงเป็นพ่อหลวงที่ดูแลลูกคือ ประชาชนอย่างแท้จริง
  กระผมเป็นคนหนึ่งที่ได้รับการศึกษามามากพอสมควรมีโอกาสได้เรียนรู้ในเรื่องต่างๆในเรื่องที่พระองค์ท่านได้พระราชทานให้กับปวงชนชาวไทยที่เราได้รับรู้อย่างชัดเจนก็คือเรื่องของ “ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง” อันมี 3 ห่วง 2 เงื่อนไข มีความพอประมาณ มีเหตุผล มีภูมิคุ้มกันในตัวที่ดี และอีกสิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้คือการดำเนินชีวิตบนทางสายกลางซึ่งในทางสายกลางนั้นที่ผมได้ศึกษาจะตรงกับหลักธรรมของพระพุทธศาสนาคือการดำเนินชีวิตอยู่บนทางสายกลาง ( มัชฌิมาปฎิปทา ) ผมขอย้อนกลับไปตอนช่วงของมัธยมปลายผมได้มีโอกาสเป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนผมเป็นคนหนึ่งที่รัก เทิดทูน และศรัทธาพ่อหลวงอย่างมาก ซึ่งประธานนักเรียนนั้นจะต้องมีนโยบายในการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาโรงเรียนในด้านต่างๆ โดยนโยบายที่ผมคิดจะทำเป็นอย่างแรกคือเรื่องของเศรษฐกิจพอเพียง ผมได้ทำในเรื่องของการปลูกผักกินเองในโรงเรียนผมคิดว่าถ้าหากเราปลูกกินเองก็ไม่จำเป็นต้องไปหาซื้อตามท้องตลาดและผมก็สามารถที่นำผักนี้ไปขายกับแม่ครัวในโรงเรียนได้ และอีกหนึ่งสิ่งที่ผมทำในเรื่องของเศรษฐกิจพอเพียงคือตลาดนัดพอเพียง โดยผมจะให้น้องๆนักเรียนในโรงเรียนได้นำของที่ไม่ใช้แล้วแต่อยู่ในสภาพดีนำออกมาขายแลกปลี่ยนกันในโรงเรียน ซึ่งผมคิดว่าที่ผมทำสองอย่างนี้จะสามารถช่วยปลูกฝังให้นักเรียนในโรงเรียนได้รู้จักและเข้าใจถึงเศรษฐกิจพอเพียงมากขึ้นนอกจากนี้เศรษฐกิจพอเพียงไม่เพียงแต่ผมจะทำนโยบายได้ผมยังนำเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้ในชีวิตประจำวันของตนเองและผมก็ได้ทำเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับน้องๆ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่นักเรียนแล้วแต่ผมก็ยังน้อมนำคำสอนในเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงของพ่อหลวงที่ได้พระราชทานไว้ใช้จนถึงปัจจุบันนี้
  เศรษฐกิจพอเพียงไม่เพียงแต่ใช้กับเกษตรกรเท่านั้นยังสามารถใช้กับคนทุกหมู่เหล่าประชาชนชาวไทยไม่ว่าจะรวยหรือจนทั้งหมดนั้นสามารถที่จะใช้เศรษฐกิจพอเพียงในการดำเนินชีวิตได้ ผมคิดว่าถ้าประชาชนชาวไทยใช้เศรษฐกิจพอเพียงกันอย่างสามัคคีหรือพร้อมเพรียงกัน ประเทศของเราคงจะเป็นประเทศที่พัฒนา ที่ก้าวหน้า ก้าวล้ำและก้าวไกลไม่แพ้ชาติใดในโลกแน่นอน สุดท้ายนี้ผมจะขอจดจำคำสอนและสิ่งที่พ่อท่านได้พระราชทานไว้ตราบจนชีวิตของผมจะกลายเป็นเถ้าธุลีไป จะกี่อสงไขย กี่ชาติภพ ก็ขอให้ได้เกิดเป็นลูกพ่อหลวงตราบนานเท่านาน

เขียนโดย "เจริญหล้า"