เปลี่ยนการแสดงผล
#จดหมายถึงพ่อ (30)
2 พฤศจิกายน 2563 115 ครั้ง
#จดหมายถึงพ่อ (30)
  ตั้งแต่จำความได้เสียงเพลงมาร์ชราชวัลลภบรรเลงดังขึ้นก่อนข่าวในพระราชสำนักตอนสองทุ่มครึ่งโดยประมาณ ผ่านโทรทัศน์สีจอหนารุ่นเก่า เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่ครอบครัวของผมนั่งล้อมวงรับประทานอาหารเย็นในทุก ๆ วัน พร้อมดูพระราชกรณียกิจต่าง ๆ ของพ่อหลวงรัชกาลที่ 9 กระทั่งลูกแยกย้ายไปเรียนต่อต่างบ้านและทำงานต่างถิ่น ซึ่งกลายเป็นความผูกพัน ความรัก และเคารพเทอดทูน ในพ่อหลวงรัชกาลที่ 9 จากอดีตจนจวบจนถึงทุกวันนี้
ผมเกิดในครอบครัวที่ฐานะยากจน วนเวียนอยู่ในอาชีพรับจ้าง หาเช้ากินค่ำ ตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย นอกจากปากท้องแล้ว น่าจะมีแต่ความอดทนที่อยู่เคียงข้างเสมอ ครั้งหนึ่งระหว่างเรียนต้องสรุปบทพระราชนิพนธ์เรื่องพระมหาชนก ในรัชกาลที่ 9 จำความได้ว่าแนวสำคัญกล่าวถึงความเพียรเพื่อที่จะฝ่าฝันทุกอุปสรรคให้ผ่านพ้นไปได้ นั่นเองจึงเป็นที่มาให้ผมใฝ่เรียนแม้ว่าจะเรียนไม่เก่งก็ตาม แต่เพราะความเชื่อในตัวพระมหาชนกที่มีความเพียร อุปโลกน์ตนเองว่าเป็นพระมหาชนก หากใช้ความเพียรคงต้องเรียนจบเป็นแน่ เป็นความคิดติดตลกในสมัยเด็ก ในไม่ช้าความเพียรครั้งแรกของผมเริ่มเห็นผล ผมเรียนจบในระดับปริญญาตรี และมีโอกาสได้ทำงานเป็นลูกจ้างเหมาบริการในหน่วยงานรัฐแห่งหนึ่ง ถึงจะเริ่มต้นความรับผิดชอบเพียงเล็กน้อย แต่เป็นความภาคภูมิใจอย่างมากในการทำงานรับใช้แผ่นดิน ปฏิญาณกับตนเองเสมอว่าจะใช้ความเพียรที่เคยมีสอบเข้าเพื่อรับราชการให้จงได้
  ถึงบรรทัดนี้ลูกอยากแทนอากาศเป็นกระดาษ เขียนความในใจบอกพ่อหลวงว่าความเพียรที่ได้ยึดถือปฏิบัติผ่านมาหลายสิบปี ที่พ่อทรงพระราชนิพนธ์เรื่องพระมหาชนก เสมือนกุศโลบายให้ลูกได้ฟังในสมัยเป็นเด็กนั้น มีผลกับชีวิตและครอบครัวของลูกอย่างมาก ความเพียรที่ผ่านมาได้บังเกิดผลเป็นครั้งที่สอง ลูกได้รับราชการรับใช้แผ่นดิน ดังที่ตั้งใจและปฏิญาณตนไว้ แม้ว่าจะไม่มีโอกาสได้เห็นพ่อหลวงแล้ว แต่ลูกภูมิใจทุกครั้งที่ปฏิบัติงาน รับใช้แผ่นดิน เต็มใจปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้สมบูรณ์ตลอดมา นอกจากความเพียรที่น้อมนำมาใช้จนมีอาชีพทุกวันนี้ ความพอเพียงเป็นอีกหนึ่งในพระราชดำรัสที่ลูกจำขึ้นใจ มิเคยลืม ลูกคิดเสมอว่าพ่อหลวงไม่ได้หายไปไหนเลย ในยามฝนตก ยามป่าเขาเขียวขจี พ่อหลวงยังคงอยู่ ยังมีพระราชดำรัสที่เป็นมหามงคล รวมถึงโครงการหลวงอีกมาก สิ่งเหล่านี้ยังคงอยู่ ยังคงให้ลูกทุกคนได้น้อมนำพระราชดำรัสในการครองตน ครองคน และครองงาน ตามคำสอนของพ่อหลวงได้เสมอ อาชีพรับราชการของลูกอาจมิได้สูงส่งค้ำฟ้า แต่เป็นเกียรติภูมิอย่างหนึ่งแก่ตนเองและวงศ์ตระกูลที่ได้รับใช้แผ่นดิน ได้น้อมนำความเพียรและความพอเพียงจากพ่อหลวงมาใช้จนประสบความสำเร็จ ถ้าลูกเปรียบคำสอนของพ่อเป็นหยดน้ำได้ฉันใด ลูกคงไม่ต่างจากเมล็ดข้าวที่โตได้เพราะคำสอนของพ่อฉันนั้น

เขียนโดย "สุดทางบูรพา" 
ภาพและวีดีโอ