เปลี่ยนการแสดงผล
#จดหมายถึงพ่อ (68)
11 ธันวาคม 2563 232 ครั้ง
#จดหมายถึงพ่อ (68)

  ชายผู้ที่เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น มีความฝันอันยิ่งใหญ่ แม้จะเติบโตมาพร้อมกับความยากจน แต่ก็ไม่เคยท้อถอย ชายผู้นี้คือผู้ที่เป็นแบบอย่างที่ดีในชีวิตของฉัน เป็นผู้ที่คอยสนับสนุนและอยู่เคียงข้างฉันเสมอมา ชายผู้นี้คือคนที่ฉันรักมากที่สุด และชายผู้นี้คือพ่อของฉันเอง
  ฉันเติบโตมาในครอบครัวที่พ่อและแม่รับราชการครู นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันรักการสอนหนังสือตั้งแต่เด็ก ย้อนกลับไปเมื่อยี่สิบปีก่อน เวลาเย็นพ่อจะให้ฉันฝึกอ่านออกเสียงให้ท่านฟัง ตอนเช้าพ่อเดินทางไปส่งฉันที่โรงเรียน ระหว่างทางนั้น พ่อก็จะฝึกให้ฉันท่องคำศัพท์ภาษาอังกฤษพร้อมคำแปล สิ่งเหล่านี้ที่พ่อฝึกส่งผลให้ฉันสอบได้ลำดับที่ต้น ๆ ของห้อง ฉันกับพ่อมักจะใช้เวลาช่วงวันหยุดพูดคุยเรื่องราวชีวิตวัยเด็กของพ่อ พ่อเป็นเด็กที่ยากจน ย่ามีลูกสองคน พ่อเป็นคนสุดท้อง พ่อจึงมีโอกาสได้เรียนหนังสือ ส่วนพี่คนโตนั้นย่าไม่สามารถส่งเรียนได้ จึงต้องออกไปทำนากับย่าตั้งแต่ยังเล็ก พ่อเป็นคนที่มีความขยัน ตั้งใจเรียน เวลาสอบท่านจะอ่านหนังสือทุกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ในสมัยนั้นไม่มีไฟฟ้าใช้ พ่อต้องนำเทียนไขมาจุดเพื่อเป็นแสงสว่าง พ่อได้เงินไปมหาวิทยาลัย วันละ ๑๐ บาท ก๋วยเตี๋ยวชามละ ๓ บาท ทานสองชาม กับค่าน้ำแก้วละ ๒ บาท เหลือเงินเพียง ๒ บาท ตกเย็นพ่ออยากทานขนมหวาน ถ้วยละ ๓ บาท แต่เงินไม่พอจ่าย ทำให้พ่อต้องอดทนกับความหิว พ่อจึงอยากที่จะเรียนจบให้ไว เพื่อจะได้หาเลี้ยงตนเองและดูแลปู่ย่าไม่ให้ลำบาก จนวันที่พ่อเป็นข้าราชการครู นักเรียนที่พ่อสอนเป็นเด็กชนเผ่า และพ่อได้ยึดคติว่า ถ้าเขาอ่านหนังสือไม่ได้ เขาเรียนไม่ได้ อย่าไปตำหนิเขา ให้ใจเย็น การเป็นครูคือการสอนผู้ที่ไม่รู้ ให้รู้มากขึ้น ถ้าวันใดที่ลูกสอนแล้วเขารู้ เขาเข้าใจ ลูกจะภูมิใจมาก
วันเวลาผ่านล่วงเลยไป จนวันที่ ๒๕ ตุลาคม ๒๕๕๙ เป็นวันที่ฉันได้เห็นน้ำตาของพ่อ วันที่ฉันสามารถสอบบรรจุเข้ารับราชการครูได้ มันเป็นน้ำตาแห่งความภาคภูมิใจ วันที่พ่อไปส่งฉันรายงานตัวที่โรงเรียนนั้น พ่อได้หยิบยกพระราชดำรัสพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร พระราชทานแก่ครูเรียม สิงห์ทร เมื่อคราวเสด็จพระราชดำเนินโรงเรียนบ้านขอบด้ง อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อวันที่ ๑๑ มีนาคม ๒๕๓๕ ความว่า “เป็นครูใช่ไหม ขอฝากเด็กเด็กด้วยนะ ช่วยสอนให้เขาเป็นคนดี” เป็นพระราชดำรัสของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ที่ฉันถือเป็นคติในชีวิตของการเป็นครู วันที่ฉันได้เปลี่ยนบทบาทจากคนธรรมดา กลายเป็นคนที่มีคำนำหน้าว่า “คุณครู” ฉันจึงตั้งปณิธานจะน้อมนำพระราชดำรัสที่พ่อหลวงสอนไว้มาสอนเด็ก ๆ การเรียนรู้จะไม่อยู่เพียงแค่ในหนังสือ การเรียนรู้จะไม่อยู่เพียงแค่ในห้องเรียน แต่การเรียนรู้ที่ดีต้องนำไปปรับใช้ในชีวิตจริงได้ นักเรียนทุกคนจะเป็นดั่งจิ๊กซอว์ ถ้าจิ๊กซอว์ชิ้นใดไม่สมบูรณ์ หรือชิ้นใดขาดหายไป ก็เปรียบเสมือนนักเรียนที่เกเร ไม่ตั้งใจเรียน คอยแต่สร้างปัญหาให้สังคม เมื่อนำจิ๊กซอว์มาประกอบกันภาพนั้นก็จะไม่สมบูรณ์ แต่ถ้าทุกคนคิดดี ทำดี จิ๊กซอว์แต่ละชิ้นก็จะมีความสมบูรณ์แบบในตัวของมันเอง เมื่อนำมาประกอบกันแล้วก็จะได้ภาพประเทศไทยที่สวยงาม เปรียบดั่งทุกคนในชาติก็จะมีความสุข

เขียนโดย "รถบดของพ่อ" 
ภาพและวีดีโอ