เปลี่ยนการแสดงผล
#จดหมายถึงพ่อ (72)
14 ธันวาคม 2563 215 ครั้ง
#จดหมายถึงพ่อ (72) 

ถึงพ่อหลวงที่อยู่บนฟ้าของลูก พ่ออยู่บนนั้นสบายดีใช่ไหมคะ ส่วนลูกที่อยู่ทางนี้ไม่มีวันไหนไม่คิดถึงพ่อเลยค่ะ ตั้งแต่ยามค่ำคืนวันที่รู้ข่าวพ่อกลับไปอยู่บนฟ้า ลูกก็ได้แต่แหงนมองขึ้นบนฟ้าลูกเฝ้าถามตัวเองว่า ลูกจะอยู่ได้ไหมแผ่นดินที่ไม่มีพ่ออยู่แล้ว ลูกจะต้องดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไร อยู่ดีๆน้ำใสๆก็ไหลอาบแก้ม ลูกยอมรับว่าตอนนั้นความรู้สึกของลูกทั้งเศร้า เหงา เคว้งคว้าง เปรียบเหมือนร่มเงาต้นไม้ใหญ่ที่ลูกเคยอาศัยอยู่มาตลอดตั้งแต่เกิดได้ถูกตัดโค่นทิ้งลง แม้ตอนนั้นลูกจะอ่อนแอ อ่อนไหวไปบ้าง แต่เมื่อเป็นลูกของพ่อก็จะต้องเข้มแข็ง ลูกเชื่อว่า ฟ้าหลังฝนย่อมงดงามเสมอ ไม่มีทุกข์ใดอยู่กับเรานาน เมื่อมีชีวิตหนึ่งเกิดก็ต้องมีชีวิตหนึ่งจากไป แต่มีสิ่งหนึ่งที่พ่อเคยสอน ลูกยังคงจำได้เสมอนั่นคือ “คุณงามความดี” ต่อให้เราไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว แต่คุณงามความดีก็จะยังคงอยู่ตลอดไป คำสอนของพ่อทุกคำลูกไม่มีวันลืม แต่ยังคงนำมาปรับใช้ในชีวิตประจำเสมอค่ะ
พ่อคะ ปีนี้เกิดเรื่องราวต่างๆมากมายเลยค่ะ ซึ่งเรื่องนี้ไม่ใช่เกิดขึ้นเพียงแต่กับลูกคนเดียว แต่หากเรื่องครั้งนี้ส่งผลกระทบต่อคนทั่วโลกเลยค่ะ ผู้คนต่างเรียกกันว่า โควิด-19 หรือไวรัสโคโรนา โรคไวรัสนี้หนักกว่าโรคที่พวกเราเคยได้พบเจอมาเลยค่ะ พวกเราไม่สามารถออกไปทำงานได้ รายได้ก็ไม่มี รายจ่ายก็รออยู่ทุกวัน บางวันก็จำเป็นต้องนำเงินเก็บที่มีออกมาใช้ แผนงานที่แต่ละคนต่างวางแผนไว้กลับพังทลายลงทันที บางคนถึงกับตกงาน บางรายถึงกับต้องปิดกิจการไปก็มีค่ะ ทุกคนต่างตกอยู่ในภาวะความเครียดช่วงระยะหนึ่งเลยค่ะ ครอบครัวของลูกก็เช่นกันที่ได้รับผลกระทบแต่ไม่มาก เพราะครอบครัวลูกนำคำสอนที่พ่อเคยสอนตลอด มาปรับใช้นั่นคือ การมี “สติ” ใช้สติค่อยๆแก้ปัญหา เมื่อมีสติก็เชื่อได้ว่าต่อให้ปัญหาที่เจออยู่จะใหญ่มากมายเพียงใด เราก็จะคิดหาวิธีแก้ไขปัญหาให้ผ่านพ้นไปได้ จนในที่สุดครอบครัวของลูกก็ค้นพบว่า “หลักเศรษฐกิจพอเพียง” ที่เป็นเหมือนมรดกที่พ่อได้มอบไว้ให้กับลูกๆคนไทยทุกคนนั้นคือที่สุดของวิธีการแก้ปัญหา หลักเศรษฐกิจพอเพียงนี้จะช่วยทำให้พวกเราทุกคนผ่านวิกฤตนี้ไปได้ ครอบครัวของลูกตอนนี้ได้เริ่มปลูกพืชผักสวนครัวแล้วค่ะพ่อ พวกเรากินเท่าที่มี ซื้อแต่ของที่จำเป็น เมื่อมีพอแล้วก็แบ่งปันให้คนอื่นต่อไป สิ่งไหนพอช่วยได้ครอบครัวของลูกก็เต็มใจช่วยอย่างเต็มที่ค่ะ แม้ว่าวิกฤตคราวนี้จะกินเวลายาวนานตั้งแต่ต้นปีจนตอนนี้ก็เดือนที่สิบแล้ว และไม่รู้จะยาวนานต่อไปถึงเมื่อไหร่ที่โรคไวรัสนี้จะหมดไป แต่ลูกเชื่อว่าพลังของพวกเราทุกคนจากทั่วทุกมุมโลกจะต้องสามารถเอาชนะโรคไวรัสชนิดนี้ไปให้ได้
สุดท้ายนี้ ลูกคนนี้ลูกอยากบอกพ่อว่า ลูกรักและคิดถึงพ่อเสมอนะคะ พ่อไม่ต้องห่วงหรือกังวลนะคะ ลูกยังคงนำทุกคำที่พ่อสอนมาดำเนินชีวิตต่อไป แผ่นดินที่พ่อสร้าง ลูกขอเดินตามรอยเท้าพ่อตลอดไป จะเป็นคนดีของสังคมที่รู้จักแบ่งปันและช่วยเหลือผู้อื่น ลูกจะทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด ยึดมั่นอยู่ในความซื่อสัตย์ ซื่อตรง และเป็นตัวอย่างที่ดีให้แก่เยาวชน จากนี้ต่อไปไม่ว่าจะเจอปัญหาอุปสรรคมากมายเพียงใด ลูกจะใช้สติค่อยๆแก้ปัญหา ดำเนินชีวิตบนหลักเศรษฐกิจพอเพียง ที่สำคัญที่สุด ลูกรู้ว่าลูกไม่ได้สู้อยู่เพียงคนเดียวลำพัง แต่ลูกรู้ว่าพ่อยังคงคอยเฝ้ามองดูพวกเราทุกคนเสมอ พ่อช่วยเป็นกำลังใจให้ลูกคนนี้ด้วยนะคะ

เขียนโดย "ฟ้าหลังฝน"

 

 
ภาพและวีดีโอ