#ความกลัว
สถานที่มืดๆ เปลี่ยวๆและถ้ายิ่งไม่คุ้นเคยด้วยแล้ว มักทำให้เรารู้สึกกลัวหรือหวาดระแวง บ้างก็กลัวผี บ้างก็กลัวโจร บ้างก็กลัวเจอสัตว์ที่ไม่พึงปรารถนา แต่จริงๆแล้วเราอาจจะกลัวแค่ความมืดและความไม่คุ้นเคยก็ได้ และความกลัวที่เกิดขึ้นนั้นล้วนแล้วแต่เป็นความรู้สึกที่ตนเองจินตนาการขึ้นเองทั้งสิ้นจริงมั้ย?
ความกลัวเหล่านี้มีแต่บั่นทอนจิตใจ สร้างความหลอนให้กับตัวเราเองได้ทั้งสิ้น...
ยิ่งความกลัวของคนกลุ่มใหญ่ด้วยแล้ว ยิ่งจะส่งผลกระทบต่อตนเองและสังคมอย่างรุนแรง เช่น ความกลัวเรื่องการแพร่ระบาดของเชื้อโรคโควิด-19 ในปัจจุบันทำให้เกิดความหวาดระแวงในหลายๆเรื่องเพราะการไม่รู้ว่าใครบ้างที่เป็นพาหะจะนำเชื้อมาแพร่สู่พวกเรา แค่วันใดสภาพร่างกายของเรามีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างเพียงเล็กน้อยเช่น เริ่มจะเป็นหวัด หรือมีไข้เพียงเล็กน้อย ความกลัว ความกังวล จะเข้ามาหลอนทันทีว่าตนเองนั้นติดเชื้อหรือยัง ต้องรีบเปิดหาอาการของโรคนี้เป็นอย่างไรบ้างทันที แถมยังอุปทานว่า"กูติดหรือยังว่ะ"
ตั้งแต่มีการแพร่ระบาดของโรคนี้ทำให้พฤติกรรมของคนในปัจจุบันมีการใช้ชีวิตที่เปลี่ยนไปจากอดีตหรือที่เรียกว่าแบบปกติวิถีใหม่"new normal" การดำรงชีวิตประจำวันจะมีการเว้นระยะห่างทางสังคม การสวมใส่หน้ากากอนามัย กินร้อนช้อนของฉัน ไม่ใช่กินร้อนช้อนกลางแบบเดิมๆ หมั่นล้างมือและสวมหน้ากากอนามัย(แต่ยังจริงใจต่อกันไม่ใช่สวมหน้ากากเข้าหากันนะ)
กรณีคนที่กังวลหรือกลัวมากๆ ส่งผลให้พฤติกรรมเปลี่ยนไปอย่างมาก ถึงขนาดการเข้าร่วมกิจกรรมทางสังคมลดลง การทานอาหารนอกบ้านลดลง การเดินทางหรือการท่องเที่ยวลดลง และการใช้จ่ายเงินลดลงเพราะเกรงว่าจะไม่มีงานทำหรือไม่มีรายได้เพียงพอในยามจำเป็น ฯลฯ ซึ่งพฤติกรรมเหล่านี้นำมาซึ่งผลกระทบต่อระบบเศรษฐกิจของประเทศโดยรวมเป็นอย่างมาก
แต่สิ่งที่เรากลัวทั้งหลายเหล่านี้ เคยลองย้อนถามตัวเราหรือไม่ว่าทำไมเราต้องกลัวสิ่งที่เราจินตนาการด้วย เราเคยประสบพบเจอจริงๆหรือไม่ เช่น เรื่องผีเราก็ได้แต่ดูในละครทีวี หรือฟังคนเล่าต่อๆกันมา แล้วเราจะต้องกลัวทำไม เราจะต้องมีความกล้าขนาดไหน แม้แต่การแพร่ระบาดของเชื้อโรคโควิด-19 ที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน จริงๆแล้วเป็นเพราะเราขาดสติหรือไม่?
ถ้าหากเราตั้งสติคอยถามตนเอง ยอมรับกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน เผชิญกับสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ เราน่าจะอยู่อย่างมีความสุขมากขึ้น และมีความรอบคอบพิจารณาปัญหาหรือเหตุที่เรากำลังเผชิญได้รอบด้านมากขึ้น เพราะในปัจจุบันไม่ใช่จะมีเพียงแค่สถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อโรคโควิด-19 เท่านั้น
ขณะนี้อยู่ในช่วงฤดูแล้งของบ้านเราหรือฤดูหนาวซึ่งถึงแม้จะไม่ได้หนาวต่อเนื่องโดยเฉพาะในเขตกรุงเทพมหานคร แต่ก็ได้รับอิทธิพลจากความกดอากาศสูงหรือมวลอากาศเย็นกดทับชั้นบรรยากาศชั้นบนส่งผลให้เกิดปัญหาหมอกควัน ฝุ่นละอองในอากาศ เพราะฝุ่นละอองเหล่านี้ไม่สามารถลอยตัวกระจายขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศชั้นบนได้ ในขณะที่ความมักง่ายและเห็นแก่ตัวของบางคนที่มีการเผาตอซังหรือการเผาป่าเพื่อหาของป่าเป็นเหตุให้เพิ่มปริมาณหมอกควันมากยิ่งขึ้น
ปัญหาอีกส่วนหนึ่งที่สำคัญมากๆ แต่อาจจะถูกลืมไป เพราะสังคมอาจจะกำลังวุ่นวายและกังวลกับการแพร่ระบาดจองเชื้อโควิด-19 อยู่นั้น นั่นคือสถานการณ์น้ำต้นทุนในฤดูแล้งปีนี้ก็ค่อนข้างน้อยโดยเฉพาะในพื้นที่ภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือและยังเหลือฤดูแล้งอีกประมาณเกือบสี่เดือนเต็ม เราควรจะตั้งสติกลับมาพิจารณากันในส่วนนี้ด้วย ควรที่จะมีการรณรงค์การใช้น้ำอย่างประหยัด การปลูกพืชใช้น้ำน้อย เพื่อไม่ให้เกิดผลกระทบด้านการขาดแคลนน้ำรุนแรงขึ้นมาอีกเรื่องหนึ่ง เพราะในช่วงดังกล่าวสภาพอากาศก็ไม่ค่อยเอื้อต่อการปฏิบัติการฝนหลวงเท่าใดนัก
ดังนั้นเราควรที่ร่วมมือกัน สามัคคีกันแบบมีสติที่จะร่วมกันแก้ไขปัญหาที่พวกเรากำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้เพื่อให้พวกเราจะได้รอดพ้นจากภัยร้ายต่างๆไปด้วยกัน
เขียนโดย "ฟ้าโปรย"
#กลัวการทำบาปดีกว่ากลัวสิ่งที่จินตนาการไปเอง