รักที่ไม่ได้ยิน

         หน้าแนบอก สองมือโอบกอด พร้อมเสียงที่สั่นพลางน้ำตาไหล “ไม่เป็นไรนะคะ” พ่อของฉันเกิดอุบัติเหตุหกล้มกระดูกสะโพกหัก ความดันโลหิตต่ำ ขยับตัวไม่ได้แต่รู้สึกตัวดี ไม่รู้ว่าฉันจะร้องไห้ทำไม ขนาดพ่อยังไม่เห็นมีน้ำตาเลย เผลอมองไปเห็นเครื่องแสดงผลการวัดความดันของพ่อ ใจของลูกยิ่งตกไปอีก ฉันได้แต่ยื่นอยู่ข้างๆหลังจากที่เข้ากอดและกราบอกพ่อแล้ว สายตามองไปยังพ่อ พูดอยู่ในใจ สู้ๆนะคะ 

         อาการของพ่อไม่ค่อยสู้ดีนัก ต้องให้ยาเพิ่มความดันและมีภาวะซีดต้องให้เลือด ยังเข้าห้องผ่าตัดไม่ได้ เนื่องจากสัญญาณชีพยังไม่ปกติ เสียงพยาบาลบอกว่าต้องให้ญาติมาบริจาคเลือดแทน 2 คน เชื่อไหมว่า ก่อนหน้านี้ ฉันไม่เคยคิดที่จะบริจาคเลือดเลย ใช่ว่าจะกลัวเข็ม แต่ไม่ได้เห็นความสำคัญสักเท่าไหร่ เพราะคิดว่ายังไงคนอื่นๆก็ต้องบริจาคอยู่แล้ว จนกระทั่งมาถึงวันนี้ วันที่ฉันเห็นถุงเลือดของใครก็ไม่รู้ไหลเข้าสู่ร่างกายของพ่อ ถุงเลือดที่ 2 ที่ 3 ผ่านไปแล้วไปเล่า วันถัดมาฉันตัดสินบริจาคเลือดอย่างไม่รีรอ ในขณะที่พ่อนอนรักษาตัวอยู่  ฉันหวังว่าเลือดของฉันจะช่วยต่อชีวิตของใครๆได้ “มีญาตอีกหนึ่งคนมาบริจาคไหมค่ะ”เสียงของเจ้าหน้าที่ถาม ฉันมองด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “เดียวดูก่อนนะคะ”ฉันรีบทักไปถามหลานชาย อายุ 20ปี มาบริจาคเลือดให้ตาได้ไหม  เอาตรงๆ ฉันไม่ค่อยหวังอะไรกับหลานชายมากนัก เพราะคิดว่าหลานชายจะกลัวเข็ม กลัวเลือด แต่ที่ไหนได้ หลานชายตอบตกลง  ฉันพาหลานชายมาบริจาคเลือด ด้วยความบังเอิญหมู่เลือดหลานชายหมู่เดียวกับตาพอดีเลย ฉันนับถือใจหลานชายจริงๆ ขอบใจมากนะไอ้หลานชาย  ต่อมาสัญญาณชีพของพ่อเริ่มดีขึ้น จนกระทั่งถึงเวลาเข้าห้องผ่าตัด ฉันนั่งรอพ่อที่หน้าห้องผ่าตัดผ่านไปเกือบ 3 ชั่วโมง ขณะที่นั่งรอฉันได้แต่ภาวนาสวดมนต์ไปด้วย จนกระทั่งเปลนอนของพ่อออกมา เห็นหน้าพ่อเหมือนคนไม่ได้ป่วยอะไรเลย ฉันอมยิ้มเล็กน้อย เดินตามเปลนอนพ่อไป ช่วงที่พ่อนอนรักษาตัวอยู่นอกจากฉันจะดูแลพ่อแล้ว ยังมีแม่ที่ไม่ค่อยห่างพ่อไปไหน  จนกระทั่งพ่อออกจากโรงพยาบาลหลังจากที่นอนรักษาตัวเป็น 10 วัน  สิ่งหนึ่งที่เราสองพ่อลูกไม่เคยทำให้กันเลย คือการบอกรักกัน ฉันไม่เคยได้ยินพ่อบอกรักฉัน อาจเป็นเพราะพ่อเป็นคนสุขุม ไม่ค่อยพูดจากับใคร อย่าว่าแต่พ่อเลย ฉันก็ไม่เคยบอกรักพ่อเหมือนกัน ไม่รู้ทำไมคงอายล่ะมั้ง แต่ถึงเราจะไม่เคยบอกรักกัน สิ่งที่ฉันสัมผัสได้มากกว่าคำพูดคือการกระทำ ฉันรู้ว่าพ่อรักฉันมากและฉันก็รักพ่อมากเช่นกัน

         ฉันขอบคุณพ่อที่สู้เพื่อฉัน ขอบคุณที่ยังอยู่เป็นพลังใจให้กับฉัน ขอบคุณแม่ที่คอยดูแลพ่อในยามที่ฉันไม่อยู่ ฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันมีลูก ลูกฉันจะรักพ่อของเขาเหมือนที่ฉันรักพ่อของฉันไหม แต่ฉันขอสัญญาว่าจะเป็นลูกที่ดีของพ่อตลอดไป จะจำทุกคำสอน ทุกแววตาทุกความห่วงใยที่พ่อมีให้มาโดยตลอด ถึงไม่ได้บอกรักแต่ก็รู้ว่ารัก ฉันมักจะเขียนเรื่องราวของพ่อผ่านบทความผ่านตัวหนังสือเสมอ รู้ว่าพ่อคงไม่ได้อ่านหรือไม่ได้ยิน แต่ฉันเชื่อว่าพ่อสัมผัสได้ว่าฉันรักพ่อมากแค่ไหน

เขียนโดย "ซาตานตัวขาว"