อีฉันเป็นคนมีกำค่ะ ไม่เคยแบมือขออะไรจากใครทั้งนั้น รวมถึงความรักด้วยอาจเป็นจากเรื่องราวในอดีตขอฉันเองนั้นที่ทำให้เป็นคนที่ค่อนข้างใจกระด้าง เพราะคุณแม่ของฉันเองนั้นได้เสียชีวิตในขณะที่กำลังมีน้องคนที่สอง ในเวลาเดียวกันนั้นฉันเองนั้นอายุยังไม่ถึงหนึ่งปีด้วยซ้ำไป ฉันไม่เคยได้รับความรู้สึกอบอุ่นจากคุณแม่ด้วยซ้ำ การที่เราได้ดูดน้ำนมจากคุณแม่นั้นจะมีใครสักกี่คนที่เคยได้รับรู้ความรู้สึกนั้น ความอบอุ่นจากอกแม่นั้นเป็นอย่างไรใครเคยได้รับกันบ้าง แต่ชะตาของฉันยังมิได้สิ้นมนต์ขลังที่ไหน ฉันยังมีคุณพ่อที่ยังคอยดูแลเลี้ยงดูฉันอย่างใกล้ชิด

เมื่อใดที่ได้ยินใครพูดคุยถึงคุณแม่ ฉันก็ได้แต่นั่งนิ่งๆไม่ออกความเห็นใดๆ ก็คนไม่เคยมีเรื่องราวใดๆจากคุณแม่เลย และในเดือนแห่งความรักนี้ฉันคงไม่เล่าถึงความรักของฉันกับคุณพ่อที่แสนจะยิ่งใหญ่หรอก แต่ฉันจะมาเล่าถึงความรักที่ไม่เคยได้จากคุณแม่

จากข้างต้นที่ฉันเล่ามานั้น แม้อ้อมอกของคุณแม่นั้นเป็นอย่างไร ตักคุณแม่ที่ใครๆได้หนุนนอนนั้นนิ่มอย่างไร ตอนที่คุณแม่จูงมือเดินไปไหนต่อไหนนั้นฉันก็ไม่เคยไป ลำแขนที่แข็งแรงของคุณแม่ที่อุ้มลูกนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าแข็งแรงแค่ไหน หรือว่าอบอุ่นนุ่มนวลแค่ไหน รอยยิ้มที่แสนอบอุ่นของคุณแม่นั้นเป็นอย่างไร เสียงพูดของคุณแม่ที่ไพเราะเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักนั้นเป็นอย่างไรนะ เวลาที่ฉันเจ็บตัวหกล้มมีแผลตอนคุณแม่ทายาให้จะเจ็บสักแค่ไหน และเวลาที่ฉันรู้สึกท้อแท้คุณแม่จะปลอบฉันแบบไหนนะ

หากมีใครจะมาว่าฉันจะดราม่าอะไรตรงนี้ มันก็ไม่ผิดหรอกค่ะแต่ทุกวันนี้ฉันได้เป็นแม่คนแล้ว สิ่งที่ฉันไม่ได้รับนั้นฉันไม่เคยเสียใจหรือว่ากล่าวโทษใครทั้งนั้น ใครล่ะจะอยากให้เกิดขึ้นแต่มันน่าจะเป็นจุดกระตุ้นจิตใจของฉันที่จะต้องให้ความรัก ความรู้สึกที่ฉันไม่เคยได้รับนั้นกับลูกๆของฉันให้มากที่สุด ให้เค้าได้รับความรักที่บริสุทธิ์ ให้มีภูมิคุ้มกันเป็นวัคซีนความรู้สึก ที่ถ้าหากได้รับความผิดหวังสิ่งใดก็ตาม ที่ตรงนี้ยังมีฉัน

ฉันที่เป็นแม่จะคอยรักษาแผลของลูกไม่ว่าจะเป็นแผลทางกาย หรือทางใจให้หาย และนับเป็นโชคของฉันที่ได้พบกับคุณสามี ที่เข้าใจ ให้ความรัก ให้ความอบอุ่นที่เป็นเหมือนพี่ชาย คุณพ่อ และคุณแม่ ในคนเดียวกันที่คอยให้กำลังใจ สนับสนุน ห่วยใย ทุกย่างก้าวไม่ว่าจะเกิดสิ่งที่ดีหรือไม่ดีกับชีวิต จนทำให้ทุกวันนี้ฉันรู้สึกว่าจะต้องทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ตอบแทนความรักที่ได้รับนี้ ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับฉันหรือกับใครๆ

แม้ในบางช่วงจะต้องผลัดพรากจากผู้ชายคนที่ฉันต้องให้ความรักเค้ามากที่สุดก็ตาม (ลูกชาย) ก็ต้องขอขอบคุณนักเทคโนโลยีทุกๆ คนที่สร้างสรรค์สิ่งที่ย่อพื้นที่ให้เล็กลงได้ ทำให้ฉันได้เห็นหน้าของชายคนนี้ทุกวัน พูดคุย แม้จะไม่ได้กอด หอมแก้ม ให้ความรักที่มีอยู่ในตัวฉันอย่างเต็มที่ก็ตาม

อันนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกกว่าเป็นวิบากกรรมหรือไม่ แต่ฉันก็คิดนะว่าถ้าหากเป็นวิบากกรรมมันก็โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะถ้าหาก เรามัวแต่หดหู่อยู่กับความทุกข์ที่ได้รับมันจะมีความสุขอะไร สู้เราคิดให้มันสวยงามข่มความรู้สึกตัวเองจะดีกว่า หรือใครหลายคนจะพูดว่าอย่าหลอกตัวเองดีกว่า แต่ที่เราหลอกตัวเองได้เพราะเราไม่ใช่ผี ที่ต้องหลอกคนอื่นค่ะ รักนะ..จุ๊บ..จุ๊บ