เปลี่ยนการแสดงผล
น้ำพระทัย ความเมตตา ความสามัคคี ความหวัง เกษตรกร
9 เมษายน 2564 207 ครั้ง
น้ำพระทัย ความเมตตา ความสามัคคี ความหวัง เกษตรกร

          อำเภอโคกเจริญ เป็นอำเภอหนึ่งที่อยู่หางไกลจากจังหวัดลพบุรี ซึ่งเชื่อว่าคนจังหวัดลพบุรี หลายคนไม่เคยได้ยินหรือไม่เคยรู้จักมาก่อน เป็นอำเภอที่ไกลปืนเที่ยง ชาวบ้านในพื้นที่อพยพมาจากถิ่นฐานอื่นๆ อาชีพหลักที่หล่อเลี้ยงชีวิตและครอบครัว คือ เกษตรกรรม ซึ่งตัวผมเองเกิดและเติบโต ณ อำเภอแห่งนี้ ครอบครัวผมมีอาชีพเกษตรกรรมตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายายส่งผมร่ำเรียนหนังสือหาความรู้จนจบปริญญาตรี มีโอกาสมารับใช้และพัฒนาในพื้นที่บ้านเกิดของตนเองในหน้าที่ “เกษตรตำบลลูกเกษตรกร”
          เดือนเมษายน เป็นเดือนที่แสงแดดอันร้อนจ้าส่องผ่านแผ่นฟ้าลงมาปะทะพื้นดิน วันหนึ่งเวลาบ่ายอ่อนๆ มีลุงเกษตรกรคนนึงอายุค่อนข้างมาก ผิวพรรณแห้งและไหม้จากแดด ผมหงอกขาวปนสีดำ สวมชุดเก่าๆเหมือนพึ่งออกมาจากการเข้าไร่ มานั่งรอที่สำนักงานเกษตรอำเภอ ครั้งแรกที่ผมเงยหน้าและสบสายตา ลุงเกษตรกรรายนั้น สายตาของคุณลุงมีความกังวลพร้อมกับความหวัง ภายในแววตามีคราบน้ำตาซึม อยู่เล็กน้อย ผมทราบได้โดยธรรมชาติว่าลุงเกษตรกรรายนี้ต้องมีปัญหาคับอกคับใจมาแน่นอน และประโยคแรกที่ผมสนทนากับลุงเกษตรกรคือ “วันนี้มีอะไรครับลุง” และผมต้องสตั้นไปสามวินาทีอีกครั้ง เมื่อลุงเกษตรกรตอบผมด้วยน้ำเสียงเหน่อๆ พร้อมกับน้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่สามารถกลั้นไว้ได้อีกแล้วว่า “ต้นมันสำปะหลังของลุงที่ปลูกไว้ 5 ไร่ แห้งเหี่ยวและกำลังจะตาย”  สาเหตุเนื่องจากขาดน้ำ ไม่มีฝนตกในพื้นที่มาระยะเวลานึง  ผมรู้สึกสะเทือนใจมากแอบปาดน้ำตาตัวเองอยู่เหมือนกัน ซึ่งตัวผมก็ทราบดีว่าสถานการณ์ภัยแล้งในพื้นที่การเกษตรไม่ค่อยสู้ดีนัก ได้ทำหนังสือขอฝนเทียมในพื้นที่ไปแล้วจำนวน 2 ฉบับ ด้วยปัจจัยประกอบในการปฏิบัติการทำฝนเทียม แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าฝนตกในพื้นที่ จึงประสานโดยตรงกับกรมฝนหลวงอีกครั้ง เจ้าหน้าที่กรมฝนหลวงได้เชิญเข้ากลุ่มไลน์ และผมก็เชิญอาสาสมัครเกษตร ผู้ใหญ่บ้าน เข้าร่วมในกลุ่มไลน์ปฏิบัติการฝนหลวงอำเภอโคกเจริญเฉพาะกิจ เพื่อเริ่มปฏิบัติการตามล่าฝนเทียม โดยเจ้าหน้าที่กรมฝนหลวง แนะนำให้จับพิกัดตำแหน่งพร้อมถ่ายรูปทั้ง 4 ทิศ ส่งไปในไลน์กลุ่ม เพื่อพิจารณาการปฏิบัติการทำฝนเทียม ในไลน์กลุ่มมีการแจ้งข้อมูลตำแหน่งกลุ่มเมฆ มีการพูดคุย สอบถามข้อมูลระหว่างเจ้าหน้าที่ กับอาสาสมัครเกษตร เป็นบทสนทนากว่า 1,000 ข้อความ ประสงค์เพื่อบรรเทาทุกข์ของเกษตรกรในพื้นที่อำเภอโคกเจริญ 
         ในทุกๆวันผมจะลงพื้นที่พบปะเกษตรกร และเงยหน้าขึ้นบนท้องฟ้ามองหากลุ่มเมฆ พื้นดินที่เหยียบอยู่ก็ร้อนระอุราวกับว่ายืนอยู่บนเตาเผา มองไปรอบๆตัว มีแต่ไอร้อนพัดไปพัดมาปะทะกับผิวหนัง ต้นมันสำปะหลังตรงหน้าผมก็เริ่มจะไม่สามารถรั้งชีวิตไว้ได้ มองไปทางซ้ายขวาเห็นแต่ตาแดงๆ ของเกษตรกร ได้ยินเสียงเครื่องบินทีไรหัวใจก็เต้นแรงทุกที ผมกลับสำนักงานครุ่นคิดในใจและมองไปที่พระบรมฉายาลักษณ์ในหลวง 
ร.9 ผมยังคงเชื่อเสมอว่า “ในหลวงจะไม่ทิ้งประชาชน” ช่วงบ่ายแก่ๆ ของวันนั้นเองกลุ่มเมฆเริ่มก่อตัวเป็นก้อนใหญ่ขึ้น อาสาสมัครเกษตรหลายหมู่บ้านก็ปฏิบัติการถ่ายรูป พร้อมแจ้งพิกัดส่งในไลน์กลุ่ม เสียงไลน์ดังถี่ยิบทำให้โทรศัพท์เกือบค้าง พบร้อยกว่าข้อความในช่วงเวลานึง และไม่ถึง 1 ชั่วโมง ได้ยินเสียงเครื่องบินปฏิบัติการทำฝนเทียม และในที่สุดความหวังของเกษตรกรก็มาสุดปลายทางเมื่อน้ำพระทัยยังหลั่งริน เกษตรกร ได้รอยยิ้มกลับคืนมาอีกครั้ง ด้วยความร่วมมือการส่งข่าวสารผ่านระบบโซเชียลที่ทันสมัยและรวดเร็วของเจ้าหน้าที่ ผู้ใหญ่บ้าน และอาสาสมัครเกษตร

 #พลังแห่งความร่วมมือ  
เขียนโดย “แมวดำ”
ภาพและวีดีโอ