ให้ลูกไปเรียนวิทยาลัยเกษตรทำไม เรียนจบแล้วต้องกลับมาทำไร่ ทำสวนรึ ทำไมไม่ให้ลูกไปเรียนอย่างอื่นที่จบมาแล้วจะได้ทำงานบริษัทได้ดีกว่ามั๊ย นี่คือคำพูดที่แม่เล่าให้ผมฟังหลังจากนั้นมาเกือบ 10 ปี ว่าคนข้างบ้านบอกกับแม่อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น
....หลังจากที่จบม.3 แล้วผมตัดสินใจเข้าเรียนต่อระดับ ปวช.ที่วิทยาลัยเกษตรกรรมแห่งหนึ่ง (พ่อแม่ผมทำอาชีพเกษตรกรรม ทำไร่มันสำปะหลังในขณะนั้นเกือบ200ไร่) โดยความคิดผมคิดว่าจะต้องนำวิชาความรู้ด้านเกษตรมาดำเนินการในการดำรงชีพต่อยอดจากพ่อแม่ แต่หลังจากจบระดับ ปวช. ผมบอกแม่ว่าจะเรียนแค่นี้เพื่อออกมาทำไร่ แต่แม่ไม่ยอมให้หยุดเรียน บอกว่าอย่ามาลำบากเหมือนพ่อแม่เลย บังคับให้เรียนต่อระดับปวส. และต่อปริญญาตรี จนจบแบบงงๆ (ต้องขอบคุณภรรยาในสมัยที่ยังเป็นเพื่อนคอยช่วยเหลือด้านการเรียนขณะนั้น)
เมื่อจบแล้วก็ไปสอบบรรจุราชการที่กรมอาชีวศึกษาทิ้งไว้ระหว่างนั้นก็ไปบวชเป็นเวลา 2 เดือน เพื่อทดแทนคุณพ่อแม่ (ความตั้งใจยังคงจะไปทำอาชีพเกษตรกรรมอยู่เหมือนเดิม) แต่แล้วอาจเนื่องจากเป็นกรรมลิขิตปรากฏว่าสอบบรรจุเป็นอาจารย์ได้ที่วิทยาลัยเกษตรกรรมแห่งหนึ่งทางภาคเหนือได้ แม่ผมดีใจมากแบบคุยได้ทั้งตำบลเลยและไม่ลืมไปบอกคนข้างบ้านคนนั้นด้วย หลังจากได้มีอาชีพสอนหนังสือและเมื่อได้สัมผัสแล้วมันวิเศษมาก ทำให้มองย้อนไปในอดีตว่าทำไมคุณครู อาจารย์ถึงได้เคี่ยวเข็ญ สั่งสอนให้ลูกศิษย์ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน ความรู้สึกนั้นกลับมาเลย มองเห็นความแตกต่างของเหล่าลูกศิษย์ ทำให้ต้องพยายามทำให้ลูกศิษย์มีความรู้และจบหลักสูตรให้ได้ทุกคน แต่ก็มีผิดหวังในบางคนที่ไม่สามารถให้บรรลุเป้าหมายในการศึกษาได้
ถึงแม้ว่าจะได้ประกอบอาชีพเป็นคุณครูเพียง 2 ปี และโอนมาอยู่กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ (ติดตามภรรยา) แต่ช่วงเวลานั้นถือว่าเป็นอาชีพในฝันเลยมีความสุขมากเวลาอยู่กับเหล่าลูกศิษย์ลืมความตั้งใจในอาชีพเกษตรกรรมไปเลย ถึง ณ เวลานี้แม้ว่าอาชีพราชการที่กระทรวงเกษตรจะดำรงตำแหน่งที่ดี แต่ก็ยังคิดถึงอาชีพในฝันที่ฉันรักนั่นคืออาชีพครูครับ มีความสุขมากๆ ครับในช่วงเวลานั้น แม้ว่าจะอยู่ในเวลาสั้นเพียง 2 ปี และผ่านมานานเกือบ 33 ปีแล้ว ลูกศิษย์ยังคอยติดตามและเชิญไปร่วมงานสำคัญบ่อยๆ และที่สำคัญคือการภูมิใจที่ได้เห็นลูกศิษย์มีความก้าวหน้าในอาชีพครับ
เขียนโดย "เด็กน้อยในวันนั้น"