ฉันเด็กหญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งที่เกิด และเติบโตที่ต่างจังหวัด กิจกรรมวัยเด็กของฉันมักเพลิดเพลินและมีความสุขอยู่กับธรรมชาติ เสียงลมที่พัดใบไม้ไหว เสียงนกร้องส่งสัญญาณ เสียงฟ้าร้อง เสียงฝนตกที่ตกลงมาเพราะกบมันร้อง ตอนเด็กเชื่อว่าอย่างนั้น ฉันอยากรู้จักและเข้าใจถึงสิ่งที่ทำให้ฉันเกิดความสุข ฉันจึงตั้งคำถามว่าทุกสิ่งเหล่านี้ว่าเธอมาจากไหน เธอเกิดขึ้นได้อย่างไร 

เมื่อต้องเลือกเรียนมหาลัยฉันจึงเลือกเรียนวิทยาศาสตร์ในสาขาสิ่งแวดล้อม และวันที่สอบสัมภาษณ์ อาจารย์คณะกรรมการสอบ ถามฉันว่า “โตขึ้นอยากทำอาชีพอะไร” ใจในของฉันตอนนั้นคิดทบทวนหลายสิ่งหลายอย่าง คำถามที่ถูกถามตั้งแต่เด็กจนโต คำถามที่คำตอบของฉันเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา แต่สิ่งหนึ่งที่อยู่ในใจฉันที่ยังอยากรู้ ต้องการคำตอบและผลักดันให้ฉันเลือกเรียนสาขานี้ คือคำถามที่เราอยากรู้จักกับเหตุที่ทำให้เกิดความสุขของฉัน อาชีพที่จะทำให้ฉันเข้าถึงสิ่งเหล่านั้น “#นักวิทยาศาสตร์” ฉันสอบติดและได้เรียนรู้ด้านสิ่งแวดล้อม การเรียนโดยมีอาจารย์สอนทำให้ฉันได้รู้จักโลกอันกว้างใหญ่ และเข้าใจว่าทุกอย่างบนโลกล้วนมีความสัมพันธ์ซึ่งกัน 
จนกระทั่งฉันเรียนจบมหาวิทยาลัยฯ ฉันเดินทางตามหาอาชีพที่อยู่ในฝันของฉัน และฉันโชคดีที่ได้รับการคัดเลือกให้เข้าสอบในตำแหน่งนักวิทยาศาสตร์ วันนี้ฝันของฉันเป็นจริงแล้ว ฉันได้ทำอาชีพนักวิทยาศาสตร์ที่น้อยคนนักจะได้ทำงานนักวิทยาศาสตร์สาขานี้ในประเทศไทย ฉันสุขกับการทำงานมากยิ่งขึ้นและรู้สึกถึงคุณค่าของตัวเองในการทำงานบนเส้นทางนี้ 
จากรอยยิ้มของเด็กชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง เด็กชายที่ฉันไม่พบในงานนิทรรศการวันวิทยาศาสตร์ เด็กชายคนนั้นถามฉันว่า “พี่ครับเมฆเกิดขึ้นได้ยังไงครับ และฝนตกเพราะกบมันร้องจริงรึป่าวครับ” ฉันยิ้มกับคำถามนั้นและคิดถึงอดีตเมื่อครั้งฉันยังเยาว์ ตอนนั้นในมือฉันมีขวดน้ำ ในขวดน้ำมีหยดน้ำ ฉันนำธูปที่มีควันใส่เข้าไปในขวดน้ำนั้น เพื่อจำลองการเกิดเมฆให้เด็กคนชายได้เห็น เด็กชายมองและยิ้มอย่างมีความสุข  คำถามอีกมากมายเกิดขึ้น ฉันค่อยๆ อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นและถ่ายทอดสิ่งที่ฉันร่ำเรียนมา สิ่งที่อาจารย์และพี่ๆ ทั้งจากมหาวิทยาลัยฯ ทั้งจากที่ทำงาน ประสบการณ์จากธรรมชาติและโลกอันกว้างใหญ่นี้มอบให้กับฉัน ส่งต่อไปยังเด็กชายคนหนึ่ง และในอนาคตเด็กคนนี้ก็อาจจะได้ส่งต่อไปยังคนอื่นๆอีกมากมาย เหมือนกับฉันในวันนี้ 
ทุกวันนี้ ฉันรู้แล้วว่า ฝนไม่ได้ตกเพราะกบร้อง กบร้องเพราะท้องมันปวดต่างหาก 5555

เขียนโดย ช้างตัวน้อยตัวนิด