ภาพความทรงจำในวัยเด็กของผมจากวันนั้นจนถึงตอนนี้ ผมเคยคิดกับตัวเองอยู่เสมอว่า อยากตอบแทนบุญคุณแผ่นดินไทย ด้วยการเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาประเทศชาติ ผมจึงมีความใฝ่ฝันว่าอยากเป็นคุณครู ผู้ที่ให้ความรู้แก่ศิษย์ มอบความรักดี ๆ ในการเป็นผู้ให้ เพราะการมอบองค์ความรู้ที่ดีแก่ศิษย์นั้น ศิษย์สามารถนำไป   ปรับใช้ในอนาคตข้างหน้าได้ ผมจึงมีความมุ่งมั่น ความวิริยะอุตสาหะ ขยันหมั่นเพียรในการศึกษาเล่าเรียนอย่างเต็มที่เพื่อที่สักวันหนึ่งผมจะได้มีโอกาสตอบแทนบุญคุณแผ่นไทยด้วยการประกอบอาชีพ “ครู” อย่างภาคภูมิใจ
ผมเป็นเด็กและเยาวชนคนหนึ่งปัจจุบันอายุ ๒๐ ปี เกิดและเติบโตบนผืนแผ่นดินไทย ณ ชายแดนภาคใต้แห่งสยาม แต่เดิมนั้น ผมศึกษาในระดับประถมศึกษาจนสำเร็จการศึกษาในระดับมัธยมในปี ๒๕๖๓ โรงเรียนแห่งหนึ่งในพื้นที่จังหวัดปัตตานี ถ้าหากมีคำถามถามว่า อะไรที่ทำให้ผมอยากเป็นครู ผมเองก็อยากตอบไปว่า ผมอยากเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาสังคมไทยด้วยการมอบความรู้แก่ศิษย์ อยากมอบความรักด้วยเป็นผู้ให้ เพื่อให้ศิษย์นั้นเป็นคนดีของสังคม เป็นกำลังสำคัญในการขับเคลื่อนสังคมสู่การพัฒนาที่ดียิ่งขึ้น นี่คือเหตุผลที่ผมใฝ่ฝันในตอนนั้น 
แต่ในที่สุดเมื่อผมกำลังศึกษาอยู่ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖ เป็นช่วงชีวิตรอยต่อในการเลือกศึกษาระดับอุดมศึกษา ผมจึงไม่ย่อท้อในการตั้งใจอ่านหนังสือ GAT PAT , O-NET เพื่อเตรียมตัวสอบและยื่นผลคะแนนไปยังคณะที่ตนเองอยากเรียน ในรอบที่ ๑ แต่เมื่อผลคะแนนออกปรากฏว่า คะแนนของผมไม่ผ่านเกณฑ์ที่ทางมหาวิทยาลัยกำหนดเพียงแค่นิดเดียว ผมจึงสู้อีกครั้งโดยการยื่นคะแนนสอบในรอบที่ ๔ แอดมิชชั่น ผมจึงรู้สึกภาคภูมิใจไม่น้อยเลย เหมือนพระผู้เป็นเจ้าได้ทรงกำหนดทุกสิ่งทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งสาขาที่ผมได้เลือกเรียนนั้นคือ สาขาพัฒนาสังคม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้เรียนสายครูมีโอกาสได้สอนหนังสือ เหมือนที่ตั้งใจตั้งแต่แรก แต่อย่างน้อย ๆ ผมภูมิใจที่เลือกเรียนสายการพัฒนาสังคม เมื่อจบการศึกษาตามหลักสูตรทางด้านการศึกษา ๔ ปี แล้วนั้น ผมสามารถนำศาสตร์ และประสบการณ์ที่ได้ร่ำเรียนมาปรับใช้ต่อตนเอง สังคม และประเทศชาติในอนาคตข้างหน้าได้ ผมมีความใฝ่ฝันอยากสอบแข่งขันคัดเลือก เพื่อเข้ารับการบรรจุรับราชการ อยากสวมชุดสีกากี เป็นข้าของแผ่นดินอย่างภาคภูมิใจ ตำแหน่งนักพัฒนาสังคม ในสังกัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ผมขอสัญญาว่าจะตั้งใจศึกษาเล่าเรียน มีความขยันหมั่นเพียร ปฏิบัติตนตามกฎระเบียบของมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ อย่างเคร่งครัด และบำเพ็ญประโยชน์เพื่อส่วนรวมเป็นกิจที่หนึ่ง ตามกำลังความสามารถที่ตนเองมีมาพัฒนาสังคมไทยของเราอย่างไม่มีวันสิ้นสุด
ดังนั้นแล้ว หากภาพความใฝ่ฝันการเป็น “นักพัฒนาสังคม” ในอนาคตของผมปรากฏอยู่ในความทรงจำที่ดี ผมจึงไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคใด ๆ เลย เพราะ ผมอยากเดินตามความใฝ่ฝันของตนเองให้ประสบความสำเร็จ รอรับ  ใบปริญญา เพื่อให้ครอบครัว และคนรอบข้างได้ภาคภูมิใจในตัวผม อีกทั้งการศึกษาไม่ว่าจะศึกษาสาขาใดก็ตาม ถือเป็นอาวุธที่สำคัญที่สามารถใช้องค์ความรู้ในการพัฒนาประเทศชาติสู่ความยั่งยืนอย่างถาวร ตราบนานเท่านาน

เขียนโดย "ผู้ศรัทธา"