เปลี่ยนการแสดงผล
ศัลยแพทย์
31 กรกฎาคม 2564 148 ครั้ง

ก่อนที่หนูจะตัดสินใจเรียนสถิติประยุกต์เนื่องจากหนูชอบเลข ชอบวิทยาศาสตร์ แต่ตอนเด็ก ๆ เมื่อจบประถมศึกษาหนูตั้งใจเรียนมาเสมอเก็บทุกวิชาให้ได้เกรด 4 เมื่อจบมัธยมศึกษาตอนต้น หนูได้เกียรตินิยมอันดับ 1 ด้วยเกรดเฉลี่ย 3.97 และมัธยมศึกษาตอนปลายมีความใฝฝันอยากเป็นศัลยแพทย์ทรวงอกมันอาจจะเป็นความฝันที่ยากแต่หนูคิดว่าถ้าหนูตั้งใจจะทำอะไรแล้วหนูจะมกมุ่นอยู่กับสิ่งนั้น จึงพยายามอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับอวัยวะภายในทั้งหมดในร่างกายคน จำเส้นเลือดทุกเส้น และชนิดของโรค ภาวการณ์เกิดโรค รวมไปจนถึงดูวิธีต่างประเทศในการผ่าตัดจากการเกิดอุบัติเหตุ การวินิจฉัยการผิดปกติก่อนการผ่าตัด ที่อยากเป็นศัลยแพทย์เพราะที่ประเทศเรามีน้อยมากที่มีศัลยแพทย์ อยากช่วยเหลือคนที่ป่วยในโรคร้าย หรือโรคทั่วไป อยากเป็นแพทย์ที่ผ่าตัดที่เก่งที่สุดในประเทศไทย อยากให้ทุกคนที่หมดหวังในการผ่าตัดยาก ๆ มีความหวังในตัวเรา อยากให้ผู้ป่วยมีกำลังใจ แต่สิ่งที่อยากเป็นมากที่สุดคือเป็นศัลยแพทย์ในการผ่าตัดเนื้อร้ายที่สุด เพราะทุกวันนี้ผู้ป่วยมะเร็งเยอะมาก และศัลยแพทย์ที่วินิจฉัยที่ถูกต้อง และแม่นยำมีน้อยมาก แต่ก็อยากให้ผู้ป่วยและญาติผู้ป่วยเชื่อมั่นในการทำงานของศัลยแพทย์ทุกที่ และทุกคน อยากให้กำลังใจศัลยแพทย์ทุกคนอาจจะเป็นงานที่เหนื่อยมาก เพราะมันเป็นงานที่หนักมาก ถ้าผิดพลาดขึ้นมาเราสามารถเปลี่ยนจากแพทย์เป็นฆาตรกรได้เลย เป็นอาชีพที่ทุกคนเอาชีวิตมาแขวนไว้กับเรา ไหนจะการแข่งขันกันเองในศัลยแพทย์ด้วยกัน เป็นกำใจให้ค่ะ
ปัจจุบันในตอนนี้ หนูอยากทำสิ่งที่กำลังทำอยู่ในดีที่สุด ด้วยการพยายามจะเป็นนักวิจัยที่เก่งขึ้น พร้อมกับเป็นนักสถิติที่ดีที่สุด ให้สมกับที่ต้องส่งตัวเองเรียนมาถึงขนาดนี้จะไม่ให้ความรู้ที่มีอยู่ได้หายไป และจะเพิ่มความรู้เข้าไปกับสิ่งที่ไม่ได้เรียนมาสิ่งที่จำเป็นต้องรู้ ตั้งใจทำงานที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด แค่นี้ไม่ว่าผู้บังคับบัญชาเราเอง คนที่ร่วมงานกับเราก็มีความสุขโดยที่ไม่ต้องมาเป็นห่วงเราตามหลัง เรามีความสุขที่ได้ทำงานในแต่ละวัน กำลังใจที่ดีที่สุดก็คือครอบครัวของเรา และคนรอบข้างของเรา 
อาชีพในฝันที่ดีที่สุด และมีความสุขที่สุด คือได้ใช้ความรู้ที่ได้ศึกษามานำมาใช้ให้ได้มากที่สุด และงานปัจจุบันออกมาดีที่สุดโดยไม่มีบกพร่อง และนำความรู้นั้นไปพัฒนาต่อในการทำงานวิจัยที่ได้รับมอบหมาย อาชีพที่ทำให้ความครัวมีความสุข มั่นคง ไม่เป็นห่วง สิ่งแรกที่คิดถึง คือ ความเป็นอยู่ของครอบครัวสำคัญที่สุด ขอบคุณที่อ่านความฝันที่อยากเป็น และความฝันที่เป็นอยู่ จงทำหน้าที่ปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ อย่าฝืน อย่ากดดันตัวเองจนเกินไป มันจะทำให้เรานั้นมีความสุขเอง ขอบคุณในการอ่านถึงตอนสุดท้ายค่ะ

เขียนโดย "อรอนงค์"

ภาพและวีดีโอ