เราเกิดในปี พ.ศ. 2533 ตอนนั้นในหลวง ร.9 ครองราชย์มาแล้วกว่า 40 ปี เราไม่เคยมีโอกาสได้เห็นในหลวงพระองค์จริง แต่ได้ยินเรื่องของพระองค์ท่านมาตั้งแต่จำความได้ ทั้งจากข่าวและผู้ใหญ่รอบตัว

ตอนปี พ.ศ. 2544 เราโชคดีที่ได้มีเรื่องราวชีวิตของตัวเองที่เกี่ยวข้องกับ ในหลวง ร.9 ตอนนั้นเราอยู่ ป.5 เราได้เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งขันตอบคำถามสารานุกรมไทยเยาวชน ซึ่งเราจะต้องตอบคำถามให้ถูกต้อง และเร็วกว่าคู่แข่งที่เป็นนักเรียนจากโรงเรียนอื่น เรากับเพื่อนๆ และนักเรียนทุกคนที่ไปแข่งขัน ต้องอ่านสารานุกรมทุกเล่มกันแบบจริงจังมาก ซึ่งตอนนั้นมีออกมาเพียง 26 เล่ม เราฝึกใช้ดัชนีท้ายเล่มเพื่อให้หาหน้าที่มีคำตอบให้ได้เร็วที่สุด แล้วก็จำตัวเนื้อหาจริง ๆ ในสารานุกรมมากมาย เพราะถ้าจำได้แล้ว ตอนแข่งก็จะตอบได้เร็วที่สุดโดยไม่ต้องเปิดหนังสือหาข้อมูลเลย

ไม่เพียงแต่ “โครงการสารานุกรมเยาวชนไทย” เท่านั้น ที่เป็นหนึ่งในโครงการในพระราชดำริของในหลวง ร.9 แต่เนื้อหาในหนังสือสารานุกรมยังกล่าวถึงพระราชกรณียกิจนานัปการของพระองค์ด้วย มีเรื่องหนึ่งที่เราประทับใจมาก และยังจำได้อยู่จนถึงทุกวันนี้ คือเรื่องฝนหลวง ซึ่งในสมองของเด็กอายุสิบเอ็ดขวบอย่างเราตอนนั้น คือ ตะลึงมากว่าแค่เกลือทะเล จะใช้ช่วยแก้ปัญหาใหญ่โตอย่างภัยแล้งได้จริงหรอ เป็นคำตอบที่ฟังดูง่ายแต่ว่าได้ผล และเราก็รู้สึกประทับใจมาก ที่เรื่องราวนี้ได้เกิดจากการที่ถ้าในหลวง ร.9 ไม่ได้ทรงไปเยี่ยมเยียนราษฎรด้วยพระองค์เอง เพื่อที่จะได้เห็นและเข้าใจต้นตอของความทุกข์ยากอย่างถ่องแท้ ปัญหานี้จะได้รับการแก้ไขไหม ตอนนั้นแหละที่เรื่องราวของในหลวง ร.9 ในสารานุกรมไทยเยาวชน เล่ม 12 บทที่ 5 กลายเป็นตำนานฝังใจที่จะอยู่กับเราตราบนานเท่านาน

เราเชื่อว่า เราเป็นเพียงแค่หนึ่งในเด็กมากมายหลายคน ที่ในหลวง ร.9 ทรงไม่เคยเห็นหน้า แต่พระองค์ได้ทรงสร้างแรงบันดาลใจไว้ให้อย่างเต็มเปี่ยม ทุกวันนี้เราก็ยังพยายามทำทุกวันให้ดีที่สุด และหวังว่าถ้าในหลวง ร.9 ทรงมองลงมาจากสวรรค์ชั้นฟ้า เราจะสามารถทำให้พระองค์ท่านภูมิใจ ไม่ว่าในชีวิตนี้ เราจะประสบความสำเร็จได้แค่ไหน เราจะไม่มีวันลืมที่จะขอบคุณโชคชะตา ที่ทำให้เราได้เกิดมาในสมัยรัชกาลที่ 9 เพราะอย่างที่ เซอร์ ไอแซก นิวตัน ได้เคยกล่าวเอาไว้ “ถ้าฉันมองการณ์ได้ไกลกว่า ก็มาจากการยืนอยู่บนไหล่ของเหล่ายักษ์”

ในหลวง ร.9 จะทรงเป็น “ยักษ์ใหญ่หัวใจหล่อ” สำหรับเด็กน้อยในใจเราตลอดไป โรอัลด์ ดาห์ล เทียบไม่ติดเลย

เขียนโดย "ศิญาดา"