ตั้งแต่ที่ผมจำความได้ แม่มักเปิดทีวีให้ดู ภาพที่เห็นในทีวีทุกวันเป็นข่าวพระราชสำนัก เป็นภาพผู้ชายใส่แว่น พากันเดินตามถนนดินลูกรังสีแดง ด้วยความที่เป็นเด็กถามแม่ว่าใครคับ แม่บอกว่าพ่อหลวงนะ ท่านทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกๆ แบบพวกเราสบาย ท่านไม่เคยทอดทิ้งให้ลูกๆ ลำบาก ถ้าได้เจอถือว่าเป็นบุญมากเลยนะ แม่พูดไปน้ำตาซึมไป จนผมต้องถามต่อว่าเป็น ตา ยาย เหรอคับ แม่ได้แต่ขำในคำถาม เรื่องนี้แม่มาเล่าให้ผมฟังหลังจากผมโตแล้ว แม่บอกตอนนี้เข้าใจแล้วใช่ไหมว่าทำไมใครๆ ก็รักพ่อหลวง เพราะท่านออกช่วยเหลือประชาชนในพื้นที่ทุรกันดารทุกวัน ท่านทำงานตลอดไม่มีวันหยุดเลย  

โครงการของพระองค์ท่านมีมากมายเพื่อหวังให้ประชาชนได้กินดี อยู่ดี จนเกิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง บางคนอาจพึ่งเข้าใจ แต่ผมทั้งอ่านและศึกษาปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เป็นปรัชญาที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระราชดำรัสแก่ชาวไทยนับตั้งแต่ พ.ศ. 2517 เป็นต้นมา พระองค์พระราชทานแนวทางแก้ปัญหา เพื่อให้รอดพ้นและสามารถดำรงอยู่ได้ ภายใต้กระแสการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ทรงเตือนทุกฝ่ายให้รู้จักคำว่า “พอเพียง” อย่าทำอะไรเกินตัว ทำอะไรต้องควรรอบคอบไม่ประมาท ดำรงชีวิตอย่างสมถะและสามัคคี ซึ่งจะนำพาตนเอง และประเทศชาติให้รอดพ้นภาวะวิกฤตต่างๆ และนำไปสู่ความสุข 

การได้เห็นพ่อหลวงทำงานหนักเพื่อประชาชน ทำให้ผมมีความตั้งใจอยากรับราชการ และในวันที่ผมสอบผ่านได้บรรจุเป็นข้าราชการ ทั้งพ่อและแม่ดีใจมาก ภูมิใจมาก ผมได้ทำงานกับโครงการพระราชดำริ ช่วงแรกทั้งตื่นเต้นและท้าทาย การทำงานเพื่อรับใช้ในหลวง คนที่เราเรียกว่าพ่อมาตลอด พ่อหลวงมีคำสอนที่ผมจำได้ขึ้นใจเกี่ยวกับการใช้ชีวิตและการทำงาน

**การทำความดี “การทำดีนั้นทำยากและเห็นผลช้า แต่ก็จำเป็นต้องทำ เพราะหากไม่มีความชั่ว ซึ่งทำได้ง่าย จะเข้ามาแทนที่ และจะพอกพูนขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันรู้สึกตัว แต่ละคนจึงต้องตั้งใจ และเพียรพยายามให้สุดกำลัง ในการสร้างเสริมและสะสมความดี” 

**เมื่อมีโอกาสทำงาน “การทำงาน เมื่อมีโอกาสและมีงานทำ ควรเต็มใจ ทำโดยไม่จำเป็นต้องตั้งข้อแม้ หรือเงื่อนไขอันใด ไว้ให้เป็นเครื่องกีดขวาง คนที่ทำงานได้จริงๆ นั้น ไม่ว่าจะจับงานสิ่งใด ย่อมทำได้เสมอ ถ้ายิ่งมีความเอาใจใส่ มีความขยัน และความซื่อสัตย์สุจริต ก็ยิ่งจะช่วยให้ประสบผลสำเร็จในงานที่ทำสูงขึ้น”

คำสอนของพ่อหลวง เป็นเหมือนแนวทางและกำลังใจให้ผม จนผมมีโอกาสได้ร่วมรับเสด็จพระองค์ท่านกับที่ทำงาน ผมดีใจมาก ตื่นเต้นมาก นอนไม่หลับเลย โทรบอกแม่ แม่บอกเป็นบุญแล้วลูก ในวันที่ 30 ตุลาคม 2544 ผมตื่นแต่เช้า เพื่อทำหน้าที่ในการตรวจสภาพอากาศชั้นบน นำข้อมูลการตรวจวัดสภาพอากาศประจำวันถวายทอดพระเนตร ในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชเสด็จพระราชดำเนินมาที่ศูนย์ปฏิบัติการฝนหลวงหัวหิน สนามบินบ่อฝ้าย จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เพื่อทรงบรรยายเรื่องฝนหลวง ในรายการศึกษาทัศน์ของมูลนิธิการศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียม และทรงสาธิตการทำฝนหลวงให้นักเรียนจากโรงเรียนวังไกลกังวล ทำให้ได้รับโอกาสในการรับเสด็จ ได้ทำหน้าที่ที่สร้างความภาคภูมิใจ แม้เพียงแวบเดียวที่พระองค์ท่านเสด็จผ่านตัวผมไป ผมแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจริงๆ มันตื้นตัน ซาบซึ้งอย่างที่สุดที่ได้เข้าเฝ้าพระองค์ท่านอย่างใกล้ชิดแบบนี้ เป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตผมเลยคับ

แม้วันนี้พ่อหลวงจากเราไปแล้ว แต่ผมไม่เคยลืมในสิ่งที่พ่อสอน ผมตั้งปณิธานจะเดินตามรอยเท้าพ่อ จะเป็นข้าราชการที่ดี ตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต และขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป

เขียนโดย นิวตรอน