#จดหมายถึงพ่อ (2)
  แด่พ่อที่ลูกเคารพรักเป็นอย่างยิ่ง วันนี้ วันที่ ๑๓ ตุลาคม ซึ่งเวียนมาบรรจบครบอีกวาระหนึ่งเป็นวันที่ลูกขอก้มกราบต่อหน้ารูปของพ่ออีกครั้งและขอเขียนจดหมายมากราบเท้าพ่อ กว่า ๔ ปี แล้ว ที่พ่อได้จากลูกไปสู่สรวงสวรรค์ชั้นฟ้า โดยไม่หวนกลับมา แต่ลูกก็ยังคงเฝ้าคอยและคิดถึงอยู่เสมอทุกวันมิได้ขาด ลูกยังคงคิดอยู่เสมอว่า พ่อยังอยู่กับลูกและทุก ๆ คนที่อาศัยอยู่บนผืนแผ่นดินธรรมแผ่นดินทองแห่งนี้พ่อยังคอยมองดูพวกเราด้วยความเป็นห่วง คอยให้กำลังใจ ให้แรงบันดาลใจ และอำนวยอวยพรแก่พวกเรามาโดยตลอดอย่างมิขาด
  ตั้งแต่ลืมตาอ้าปากมาดูโลก จนกระทั่งเติบใหญ่มา ลูกได้ยินชื่อของพ่ออยู่เนือง ๆ ผ่านทางสื่อโทรทัศน์ วิทยุ หนังสือพิมพ์ หรือสิ่งตีพิมพ์ต่าง ๆ พ่อช่วยปัดเป่าทุกข์บำรุงสุขให้แก่ลูกทุกคนเมื่อเกิดปัญหา โดยไม่เคยเลือกที่รักมักที่ชัง เท่าเทียมกันหมด ในขณะที่เป็นนักเรียน นักศึกษา อยู่นั้น ลูกมีโอกาสได้พบเห็นพ่ออยู่บ่อยครั้ง ในพิธีวันสำคัญที่เกี่ยวข้องกับพ่อ ทุก ๆ ครั้งที่เห็นพ่อ น้ำตาของลูกมักจะรินไหลเป็นสายออกมาเองโดยไม่รู้ตัว แต่ความรู้สึกกลับตื้นตัน ปลื้มปีติ มีความสุขในทุกครั้งที่พบเห็น เมื่อลูกก้าวเข้าสู่วัยทำงาน ลูกไม่เคยลืมคำสอนของพ่อที่พ่อได้เคยพูดกับลูก ๆ ทุกคน ลูกได้น้อมนำคำสอนของพ่อมาเป็นแนวทางในการประพฤติปฏิบัติตนอย่างสม่ำเสมอ พ่อสอนลูกว่า “ให้เดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ และทำทีละอย่าง” เป็นหลักคิดที่เปรียบเสมือนเข็มทิศนำทางและเตือนสติลูก เวลาที่ลูกมีปัญหามากมายหลายอย่างที่ถาโถมเข้ามาในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นปัญหาส่วนตัว ครอบครัว การเรียน หรือการทำงาน ทำให้เกิดความเครียดสะสม  จนบางครั้งหนักหนาสาหัสจนกระทั่งเกิดความคิดที่อยากจะลาจากโลกนี้ไปเสียด้วยซ้ำ แต่ทว่าสามารถฉุกคิดได้ก่อน จากคำสอนของพ่อที่สามารถอธิบายขยายความได้ว่า เมื่อเกิดปัญหาใดก็ตาม ให้ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำ และก็ให้คิดต่อไปว่า มนุษย์เรานั้น ไม่สามารถควบคุมสิ่งต่าง ๆ ทุกอย่างได้ เมื่อเราทำอย่างดีที่สุดและสุดความสามารถของเราแล้ว หากจะเกิดปัญหาก็ต้องยอมรับและค่อยๆ แก้ปัญหาไปทีละเรื่อง โดยไม่ต้องกังวลไปล่วงหน้า ทำสิ่งที่ต้องทำให้ดีที่สุด เดี๋ยวมันก็จะสำเร็จตามความตั้งใจปรารถนาทุกประการ นอกจากนี้ยังต้องใช้ชีวิตบนพื้นฐานของความพอเพียง เพียงแค่สะกดคำว่า “พอ” ได้ และปฏิบัติอย่างมีประสิทธิภาพอันก่อให้เกิดประสิทธิผล ย่อมเป็นสิ่งสมดุลและสมบูรณ์ของชีวิต ลูกนำคำสอนดังกล่าวมาใช้และใส่ใจโดยตลอด
  ท้ายที่สุดนี้ ลูกขอให้พ่อมีความสุข เป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นฟ้าโดยไม่ต้องเป็นห่วงลูก ๆ อีกแล้วพวกเราทุกคนบนผืนแผ่นดินนี้ ขอตั้งปณิธานและสัญญาว่าจะรักใคร่กลมเกลียว ร่วมแรง ร่วมใจ ระดมสติปัญญาอย่างสร้างสรรค์ ในการพัฒนาความรู้ ศักยภาพการทำงาน มีนวัตกรรมและนวัตวิถี รู้จักเสียสละประโยชน์ส่วนตนเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ส่วนรวมในสังคมและประเทศชาติเป็นหลัก จึงขอกราบเท้าพ่อมาด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง
เขียนโดย  " ส. อัศวกุล "