เปลี่ยนการแสดงผล
#จดหมายของพ่อ (6)
7 ตุลาคม 2563 144 ครั้ง
#จดหมายของพ่อ (6)
พ่อครับ
  น้ำตาของคนเราโดยเฉพาะน้ำตาลูกผู้ชายไม่ได้ไหลออกมาง่ายๆ แต่แล้วน้ำตาลูกผู้ชายอย่างผมก็ไหลออกมาได้ด้วยความปลื้มปิติเมื่อคราวที่พ่อได้เสด็จออกมหาสมาคม ณ สีหบัญชร พระที่นั่งอนันตสมาคม เมื่อวันที่ ๙ มิถุนายน ๒๕๔๙ พวกเราลูกๆของท่านพร้อมใจกันใส่เสื้อเหลืองในมือถือธงชาติและธงเหลืองตราสัญญลักษณ์ เตรียมโบกสะพัดให้พ่อได้เห็น บางคนก็ถือรูปพ่ออยู่ในอ้อมกอดเตรียมพร้อมที่จะชูขึ้นเหนือหัวเมื่อถึงเวลาที่พ่อเสด็จออกมายืนที่สีหบัญชรของพระที่นั่งอนันตสมาคม
วันนั้นผมและครอบครัวขึ้นรถเมล์สาย ๒๐๓ จากฝั่งธนบุรีเพื่อจะไปร่วมแสดงความจงรักภักดีต่อพ่อที่ลานพระราชวังสวนดุสิต แต่รถเมล์ไปได้แค่กองสลากเก่าแค่นั้น แล้วต้องเดินต่อไปเพราะคลื่นมนุษย์สีเหลืองเต็มไปทั่วถนนราชดำเนิน คลื่นมนุษย์เสื้อสีเหลืองทุกคนต่างเดินมุ่งหน้าไปที่จุดหมายเดียวกันคือที่ลานพระราชวังสวนดุสิตเพื่อรอชื่นชมพระบารมีของพ่อ โดยไม่เห็นมีใครบ่นส่าร้อนหรือเหน็ดเหนื่อยกับการเดินเลยสักคนเดียว แต่ผมและครอบครัวอาจจะออกจากบ้านช้าเกินไป จึงเดินไปได้ใกล้ลานพระราชวังสวนดุสิตมากที่สุดแค่หน้าสำนักงานปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม เพราะว่าลูกๆของพ่อต่างหลั่งไหลกันมามากมาย คลื่นมนุษย์เสื้อเหลืองล้นจากลานพระราชวังสวนดุสิตมาถึงจุดที่ผมและครอบครัวยืนอยู่และมีลูกๆของพ่อตามมายืนต่อข้างหลังผมและครอบครัวไปอีกจนสุดลูกหูลูกตา มันช่างขนลุกและปลื้มปิติมากจนน้ำตาไหลออกมาเองตอนที่พวกเราพร้อมกันเปล่งเสียง "ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ" ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณถนนราชดำเนินในเวลาที่พ่อเสด็จออกมายืนโบกพระหัตถ์พร้อมกับแย้มพระสรวลให้ลูกๆของพ่อ ในวันนั้นพ่อคงมีความสุขมากๆแน่เลยครับ
  แต่พ่อรู้หรือไม่ครับเมื่อวันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙ เวลา ๑๕.๕๒ น. เป็นวันที่บีบหัวใจพวกผมมากๆเลยครับ ทุกคนยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจที่จะได้ยินข่าวร้ายที่สุดของพวกเรา ซึ่งเป็นลูกๆของพ่อกว่าหกสิบล้านคน ที่มีการประกาศจากสำนักพระราชวังว่าพ่อจากพวกเราไปอย่างไม่มีวันกลับ ด้วยความไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริงพวกลูกๆของพ่อยังคงเฝ้าอยู่ที่ลานหน้า ศาลาศิริราชร้อยปี โรงพยาบาลศิริราช กันมากมายเพื่อหวังว่าพ่อของลูกจะฟื้นขึ้นมา แต่ในที่สุดพ่อก็ไม่สามารถฝืนกฎธรรมชาติได้ พวกเราแม้จะมาจากต่างถิ่นต่างร้องไห้หันหน้าเข้าหากันด้วยความอาดูรยิ่งเหมือนตนเองจะขาดใจตามไปด้วย และแล้วคลื่นมนุษย์เสื้อสีเหลืองก็กลายเป็นคลื่นมนุษย์เสื้อสีดำไปเป็นเวลาแรมปีครับเพราะเรารักและเศร้าใจพร้อมใจที่จะไว้ทุกข์ให้พ่อทั้งปีครับ
  แต่แล้วด้วยพระบารมีแห่งราชวงศ์จักรี เมื่อวันที่ ๔ พฤษภาคม ๒๕๖๒ ก็ได้สร้างความดีใจให้กับลูกๆของพ่ออีกครั้งที่พวกเราได้มีพ่อใหม่อีกคน พ่อคนใหม่แห่งราขวงศ์จักรีได้มีพระปฐมบรมราชโองการ "เราจะสืบสาน รักษา และต่อยอด และครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแห่งอาณาราษฎรตลอดไป"
  เมื่อได้ยินอย่างนั้นน้ำตาลูกผู้ชายอย่างผมก็ไหลรินออกมาอีกครั้งด้วยความปลื้มปิติในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ที่ราชวงศ์จักรีแห่งไทยไม่เคยคิดที่จะทอดทิ้งลูกๆของพ่อหกสิบกว่าล้านคนนี้ และในวันที่ ๖ พฤษภาคม ๒๕๖๒ ผมกับครอบครัวก็ขึ้นรถเมล์สาย ๒๐๓ จากฝั่งธนบุรีข้ามไปลงหน้ากองสลากกินแบ่งรัฐบาลเก่า เดินเลียบคลองหลอดไปเรื่อยๆเข้าแถวกันยาวเหยียดเพื่อผ่านการคัดกรองก่อนจะมุ่งหน้ากันไปชื่นชมพระบารมีของพ่อคนใหม่ของพวกเราชาวไทยที่จะเสด็จออก ณ สีหบัญชร พระที่นั่งสุทไธสวรรย์ปราสาท วันนั้นสภาพอากาศร้อนมากแต่ทุกคนก็ไม่บ่นและแบ่งที่นั่งให้กันด้วยความมีน้ำใจมิตรไมตรีที่มีพ่อคนเดียวกัน และแล้วเสียง"ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ"ก็ดังกึกก้องขึ้นมาอีกครั้งณ เวลาที่พ่อของแผ่นดินองค์ปัจจุบันเสด็จออก ณ สีหบัญชร พระที่นั่งสุทไธสวรรย์ปราสาท 
  พ่อครับพวกผมขอสัญญาว่าพวกผมจะร่วมสืบสาน รักษา ต่อยอด สำหรับโครงการพระราชดำริน้อยใหญ่ตลอดจนยึดถือคำพ่อสอนต่างๆตลอดไปครับ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงพวกเราอีกแล้วนะครับ พวกเราอยากให้พ่อพักผ่อน คอยเป็นกำลังใจและเวลาพ่อมองพวกเราจากบนฟ้า พ่อช่วยยิ้มให้พวกเราเห็นด้วยนะครับว่าพ่อมีความสุขดี และอยากให้พ่อภูมิใจในตัวลูกๆของพ่อกว่าหกสิบล้านคนที่จะรู้รักสามัคคีกันตามที่พ่อเคยพร่ำสอนครับ
รักและคิดถึงพ่อจับใจ
เขียนโดย "เมฆคล้อย"
ภาพและวีดีโอ