เปลี่ยนการแสดงผล
#จดหมายถึงพ่อ (12)
13 ตุลาคม 2563 154 ครั้ง
#จดหมายถึงพ่อ (12)
  “เช้าแล้ว ตื่นกันได้แล้วลูก เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทัน” เช้าวันไหนที่พ่ออยู่บ้านแล้วตรงกับวันธรรมดาที่พวกเราไปโรงเรียน พวกเราจะได้ยินเสียงของพ่อเสมอ พ่อของพวกเราทำงานเป็นยามรักษาการณ์ให้กับหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง หรือจะเรียกอย่างเป็นทางการว่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เมื่อไหร่ที่พ่อออกเวรเปลี่ยนกะแล้วว่างช่วงเช้า พ่อจะจัดเตรียมจักรยานเก่าๆ ที่เราเคยเห็นสมัยก่อนเค้านิยมใช้ส่งน้ำแข็งกัน พ่อจะเช็ดจักรยานเพื่อเตรียมส่งลูกไปโรงเรียน เช้าวันนั้นก็เช่นเดิม พ่อขี่จักรยานซ้อนลูกชาย 3 คนไปส่งที่โรงเรียน ผมกับน้องคนรองนั่งซ้อนตะแกรงเหล็กด้านหลัง ส่วนน้องคนที่ 3    นั่งบนตัวถังรถจักรยานโดยมีกระเป๋านักเรียนของลูกเกี่ยวไว้ที่แฮนด์จักรยาน ระหว่างที่พ่อปั่นจักรยานขึ้นสะพานซึ่งเป็นเส้นทางไปโรงเรียนเป็นประจำ จักรยานค่อยๆ ชะลอตัวและล้มลง พ่อคงเหนื่อยและล้าจากการทำงาน ในขณะที่ล้มมือของพ่อประคองที่หัวของน้องชาย 2 คนไม่ให้ฟาดพื้น ส่วนผมคลุกฝุ่นเพราะพ่อเอื้อมไม่ถึง คำแรกที่พ่อพูด “เป็นไงบ้างลูก เจ็บมั๊ย     มีแผลรึเปล่า เดี๋ยวปัดฝุ่นแล้วเราไปด้วยกันต่อนะ” พ่อไม่ได้พูดถึงแผลที่เกิดขึ้นกับตัวของพ่อเลย ในช่วงเย็นถ้าพ่ออยู่บ้าน     พ่อจะสอนการบ้านให้พวกเราแล้วก็จะบอกว่า “พ่อสอนได้แค่ ป.4 นะเพราะพ่อเรียนจบมาแค่นี้ ลูกๆ ต้องตั้งใจเรียนและ    หาความรู้เพิ่มเติมด้วยตัวเองนะ ดูตัวอย่างในหลวงสิ พระองค์เกิดและโตในต่างประเทศต้องต่อสู้ขนาดไหน พระองค์ยังเก่ง   ตั้งหลายอย่าง”  
  ทุกวันที่ 4 ธันวาคม พ่อจะพาพวกเราไปร้านขายของชำข้างบ้านเพื่อดูในหลวงออกโทรทัศน์ ( พ่อว่าอย่างนั้น55555อ้อ.....ลืมบอกไปครับบ้านของพวกเราไม่มีโทรทัศน์ ) ทุกปีพ่อจะจำคำสอนของในหลวงมาเล่าและอธิบายความเพิ่มเติมให้ลูกๆ ได้ฟังกันและที่ขาดไม่ได้ หนังสือพิมพ์ของเช้าวันที่ 5 ธันวาคม พ่อจะซื้อมาเก็บไว้ตัดกรอบใหญ่ที่พาดหัวคำสอนของในหลวง มาแปะไว้ที่ฝาบ้านเพื่อเตือนใจและเอาไว้สอนพวกเรา แม้แต่ ส.ค.ส.ที่พระราชทานทุกปีโดยในหลวงรัชกาลที่ 9 ทำด้วยพระองค์เองจากคอมพิวเตอร์ พ่อก็จะเก็บไว้ จนกระทั่งถึงปี 2543 ...... ปลายปี พ่อไม่อยู่แล้ว พ่อไปโดยที่พวกเราไม่ทันตั้งตัว ลูกยังจำกลิ่นเหงื่อของพ่อตอนที่พ่อสวมกอดลูกได้ดี กลิ่นเหงื่อจากการทำงานหนักของพ่อที่ดูแลลูก ถึงแม้ว่ามันจะเป็นวัฏจักรของชีวิตมนุษย์ ถ้าไม่เกิดขึ้นกับครอบครัวของตนเอง เชื่อได้ว่าคนอื่นก็คงไม่มีวันเข้าใจ ท่ามกลางความสว่างไสวของบรรยากาศรอบข้างแต่ภายในจิตใจของลูกกลับหม่นหมองด้วยความอาลัยรัก ลูกจะเป็นหลักให้น้องๆ ตามที่พ่อบอกไม่ต้องห่วงครับพวกเรารักกันอยู่แล้ว พ่อบอกแม่ด้วยนะลูกยังคิดถึงและรักแม่เหมือนเดิม
   “คนเราต้องเตรียมตัว เพื่อที่จะเผชิญปัญหาต่างๆ ในชีวิต แต่การเตรียมตัวนั้น ก็ต้องมีความรู้ประกอบด้วย มีการฝึกนิสัยใจคอของตนให้สามารถฟันฝ่าอุปสรรคได้ด้วย สิ่งที่สำคัญในการฟันฝ่าอุปสรรคในชีวิตคือ ต้องรู้จักตัวเอง รู้ว่าตัวกำลังทำอะไร รู้ว่าตัวต้องการอะไร” พระบรมราโชวาทพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร พระราชทานแก่นักศึกษาวิทยาลัยเกษตรกรรมแม่โจ้ เชียงใหม่ ๓ มกราคม ๒๕๑๖ พระราชดำรัสและพระบรมราโชวาทของในหลวงที่ลูกได้เห็นเป็นประจำหลังจบข่าวพระราชสำนัก คือหลักในการดำเนินชีวิตของลูก วันนี้จะได้ผลบุญของพ่อหรือชะตาชีวิตลิขิตของลูกก็ไม่อาจคาดเดาได้ ลูกได้มีโอกาสทำงานในหน่วยงานที่เกี่ยวกับพระองค์ท่านนับเป็นวาสนาและความภูมิใจของลูกและครอบครัวอย่างหาที่สุดมิได้ นับเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลอย่างยิ่ง ลูกจะทำงานเพื่อประชาชนอย่างเต็มกำลังความสามารถครับ
    พ่อครับ แบบอย่างของพ่อที่ทำ ลูกเห็นและรับรู้ได้และเอามาปรับใช้ในการดำเนินชีวิตของลูกและครอบครัวของลูกตลอดมา “การช่วยเหลือตนเอง เราต้องมีหลักในการยึดถือปฏิบัติ ทำตามหลักศาสนาและไม่ให้คนอื่นเดือดร้อน มีลูกสอนลูก มีหลานสอนหลาน” ไม่ว่าพ่อจะอยู่ที่ไหน พ่อยิ่งใหญ่เสมอ พ่อครับ รักและคิดถึงพ่อเสมอนะครับ
เขียนโดย "ชายธง"
ภาพและวีดีโอ