#จดหมายถึงพ่อ (13)
ขอส่งความคิดถึง จากหนึ่งใบ(กระดาษ)ของลูก
        ความทุกข์ยากลำบากของเหล่าราษฎร์ 
ไม่เคยคลาดสายพระเนตรความห่วงหา
        ปฏิบัติพระราชกรณียกิจเสมอมา          
 เพื่อประโยชน์ของประชาชนชาวไทย
        พระมหากรุณาธิคุณต่อแผ่นดิน            
ใส่พระทัยทั้งสิ้นเพื่อแก้ไข
        ยกระดับความเป็นอยู่ของปวงไทย            
ด้วยโครงการหลวงน้อยใหญ่ในอุปถัมภ์
        2 ประโยคที่ได้ฟังในรัชสมัย             
หนึ่งคือในพระราชปณิธานล้ำ
        เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม            
เพื่อประโยชน์สุขนำชาวสยาม
        สองคือแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง           
 ปรัชญาคู่เคียงมีนิยาม(3ห่วง2เงื่อนไข)
        พระราชดำรัสคำสอนคู่พระนาม           
 พระจริยวัตรงดงามตามพระองค์
  กลอนสุภาพดังที่กล่าวมานั้น จะขอขยายความรัชกาลที่9 ที่มีต่อปวงชนชาวไทยโดยขอใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า ข้าพเจ้า เพื่อเขียนเล่าความซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชที่มีต่อปวงชนชาวไทย ผ่านจดหมายฉบับน้อยนี้ข้าพเจ้าเกิดในปีพ.ศ.2543 ซึ่งเป็นปีที่รัชกาลที่ 9 มีพระชนมายุ 73 พรรษาแล้วและครองราชย์ได้ 54 ปี ข้าพเจ้าศึกษาเล่าเรียนก็ได้ฟังครูบาอาจารย์ที่สอนเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงและเล่าถึงพระราชกรณียกิจของพระองค์ตลอดมา เนื้อหาในหนังสือเรียนก็มีพระบรมฉายาลักษณ์และเนื้อหาการนำพระราชดำรัสของพระองค์มาประยุกต์ให้เข้ากับชีวิตประจำวันเพื่อการดำเนินชีวิตอย่างเป็นสุขและการประพฤติปฏิบัติในทางที่ดี แม้แต่กิจกรรมโรงเรียน งานวันพ่อหรือวันแม่ ก็มีการร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีการแสดงผลงานในสมัยเป็นนักเรียนวัยประถมของข้าพเจ้า ซึ่งคุณครูประจำชั้นจะเป็นคนควบคุมการแสดง ห้องเรียนของข้าพเจ้าก็จะได้แสดงการรำถวายพระพร ร้องเพลงประสานเสียงเพลงที่พระราชนิพนธ์ทำให้ข้าพเจ้าซึมซับในเรื่องราว การทรงงาน พระราชจริยวัตรอันงดงาม การทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวมของพระองค์ รวมทั้งคอยติดตามอาการประชวรและพระพลานามัยของพระองค์อยู่เสมอจากข่าวในพระราชสำนัก ด้วยพระองค์เป็นห่วงราษฎรอยู่ตลอดเวลาแม้ในยามประชวร หากพระองค์ทรงทราบว่าราษฎรได้รับความเดือดร้อน ทั้งเหตุการณ์ภัยธรรมชาติ ฝนไม่ตกตามฤดูกาล ส่งผลต่อเกษตรกร ท่านก็คิดค้นหาวิธีการทำฝนขึ้นเอง จนจัดตั้งเป็นโครงการฝนหลวงขึ้น จะเห็นได้ว่าเมื่อท่านพบปัญหาเมื่อใด ท่านไม่เคยนิ่งนอนใจ และพยายามหาทางแก้ไขให้จงได้ จึงไม่แปลกใจเลยที่ประชาชนชาวไทยจงรักภักดีและซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์อย่างหาที่สุดไม่ได้ แม้สื่อต่างประเทศก็มักมีข่าวพระราชกรณียกิจของ H.M.King Bhumibol Adulyadej กษัตริย์ผู้ครองแผ่นดินโดยธรรมเผยแพร่อยู่ด้วย แม้ว่าในปีพ.ศ 2563 นี้ท่านจะเสด็จสวรรคตแล้ว แต่พสกนิกรชาวไทยไม่เคยลืมพระองค์ไปเลย มีพระราชดำรัสอีกประการหนึ่งที่ข้าพเจ้าจำได้ขึ้นใจ แม้เป็นประโยคเรียบๆแต่มีความหมายลึกซึ้ง คือ “ถ้าประชาชนไม่ทิ้งข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะทิ้งประชาชนอย่างไรได้” ในวันนี้มีโอกาสเขียนจดหมายถึงท่านข้าพเจ้าอยากบอกกับท่านว่า “เมื่อพระองค์ทรงอุตสาหะตรากตรำเพื่อคนไทยและประเทศชาติดังนี้แล้ว ประชาชนคนไทยย่อมสานต่อพระราชปณิธานและยึดถือพระราชจริยวัตรของพระองค์เป็นแบบอย่างตลอดไปเช่นกัน
เขียนโดย "เชิงเทียน"