เปลี่ยนการแสดงผล
#จดหมายถึงพ่อ (21)
24 ตุลาคม 2563 140 ครั้ง
#จดหมายถึงพ่อ (21)

ตั้งแต่เด็กมาจนถึงบัดนี้เมื่อคิดถึงพ่อ จะมีภาพจำที่เป็นความน่ารัก ความประทับใจ ความศรัทธาในหลายเรื่องที่พ่อมี และภูมิใจในตัวพ่อผู้ให้กำเนิดแล้วยังเป็นผู้ต่อลมหายใจให้อีกถึงสองครั้ง
ครั้งแรกจำได้สมัยเด็กบ้านอยู่ริมน้ำ เมื่อถึงฤดูน้ำหลาก น้ำท่วมปริ่มพื้นระเบียงบ้าน ด้วยความเป็นเด็กสนุกสนานกับการนั่งพายเรือริมหน้าต่างที่ระเบียงบ้าน แต่พลาดตกหน้าต่างร่วงหล่นลงจมไปในน้ำ ถูกน้ำพัดเข้าใต้ระเบียงบ้าน พ่อมาเห็นเส้นผมโผล่ขึ้นระหว่างร่องกระดานพื้นระเบียงบ้าน พ่อก้มลงหยิบหวังจะนำไปทิ้ง เมื่อดึงเส้นผมไม่ติดมือขึ้นมา พ่อจึงรีบกระโดดดำลงไปดูใต้พื้นบ้านพบว่าเป็นลูกตนเองตกจมน้ำ จึงได้รีบนำขึ้นมาดูแลให้ลูกได้รอดชีวิตมาได้
ครั้นเมื่อโตขึ้นมาประมาณ ป.3 ได้ไปนาข้าวในช่วงฤดูเก็บเกี่ยว ในนาจะมีหนองน้ำให้เล่นน้ำได้ พี่น้องลงเล่นน้ำกัน ระหว่างเล่นน้ำรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้า ขึ้นจากน้ำมาก็ตะโกนบอกพ่อว่าเจ็บขาสงสัยปลาช่อนกัด พ่อรีบมาดูเห็นเป็นรอยเขี้ยว พ่อบอกว่างูไม่ใช่ปลาลูก พ่อรีบใช้ผ้ามัดขาป้องกันพิษวิ่งเข้าสู่หัวใจ จากนั้นก็รีบอุ้มลูกขี่ม้ากลับบ้าน ลูกจำได้ว่าลูกกอดพ่อแน่นมากเป็นการขี่ม้าครั้งแรกของลูก แต่เป็นการขี่ม้าที่เร็วที่สุดในชีวิตพ่อเพื่อพาลูกสู่มือหมอให้เร็วที่สุดเพราะงูที่กัดเป็นงูเห่า นับว่าพ่อได้ช่วยชีวิตลูกคนนี้ได้อีกครั้ง
เหตุการณ์ขี่ม้าครั้งนั้นทำให้คอยนึกถึงภาพพ่อขี่ม้าอยู่ตลอดไม่เคยลืม ม้าเป็นสัตว์ที่พ่อชื่นชอบ โปรดปราน พ่อเท่ห์มากเมื่ออยู่บนหลังม้า ยิ่งเห็นพ่อขี่ม้าไปไหนมาไหน พ่อหล่อสุด ๆ ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะมาเป็นพาหนะพาลูกรอดชีวิต
ด้วยความผูกพันกับพ่อมาตั้งแต่เด็ก รากฐานชีวิตทั้งความคิดและการกระทำลูกได้จากพ่อมาเป็นสมบัติติดตัว นำมากล่อมเกลาให้ลูกเป็นส่วนหนึ่งที่ดีของสังคม รู้จักครองตน ครองคน และครองงานได้ดีในระดับที่พ่อภูมิใจ พ่อให้กำลังใจ มีความเชื่อใจมั่นใจในตัวลูก ส่วนลูก ๆ จะทำอะไรก็คิดถึงพ่อเป็นลำดับต้น ๆ ครอบครัวเรามีความรัก ความไว้ใจ เชื่อใจ ศรัทธาซึ่งกันและกัน มีความสุข อบอุ่นเป็นอย่างมาก ลูกอยากบอกพ่อว่าลูกภูมิใจที่สุดที่เป็นลูกของพ่อ
สำหรับพ่อหลวง พ่อของแผ่นดินนั้น เป็นอีกท่านหนึ่งที่เป็นต้นแบบของความสุขกับการเป็นผู้ให้ อะไรที่แบ่งปันได้ จงแบ่งปัน อีกทั้งให้ยืนด้วยลำแข้งตัวเองได้แล้วเราจะพึ่งพาผู้อื่นน้อยลง ไม่ดำเนินชีวิตด้วยความอยากมี อยากได้ อยากเป็น จงดำเนินชีวิตด้วยความพอเพียง และทำหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์เกิดประโยชน์สูงสุดต่อส่วนรวม เหมือนที่พ่อหลวงทรงปฏิบัติให้เห็นเป็นตัวอย่าง
จากข่าวในพระราชสำนักจะเห็นเวลาพ่อหลวงทรงเสด็จเยี่ยมเยียนราษฎรในจังหวัดต่าง ๆ ทั่วประเทศ เพื่อทรงรับทราบปัญหา ทรงซักถามข้อมูลเกี่ยวกับสภาพปัญหา ทรงบันทึกข้อมูลลงในแผนที่ภูมิประเทศของกรมแผนที่ทหาร ซึ่งทรงจัดเตรียมก่อนการสำรวจพื้นที่นั้น ๆ ทุกครั้ง นอกจากการสำรวจสภาพพื้นที่ตามความต้องการของสังคมแล้ว ยังทรงพิจารณาว่าค่าใช้จ่ายในการลงทุนนั้น ๆ จะใช้งบประมาณเท่าไร คุ้มค่าเพียงใด จะเกิดประโยชน์แก่คนในชุมชนใด มีผลกระทบต่อคนกลุ่มใด จึงมีพระราชดำริว่าราษฎรในหมู่บ้านที่ได้รับผลประโยชน์จะต้องมีส่วนร่วมกับราชการในการช่วยเหลือราษฎรที่เสียประโยชน์ ซึ่งตรงกับหลักการในการจัดการสิ่งแวดล้อมที่ว่าผู้ได้รับผลประโยชน์ผู้นั้นเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายนั้น นับเป็นพระบรมราโชบายที่ทรงมุ่งหวังให้ราษฎรมีส่วนร่วมในการพัฒนาชุมชนและช่วยเหลือเกื้อกูลคนในสังคม และยังทำให้ราษฎรมีส่วนร่วมในการดูแลรักษาสิ่งนั้นๆ อีกด้วย เพื่อก่อให้เกิดความสมดุลทั้งในด้านปริมาณและคุณภาพ ลูกจะขอสืบสานพระราชปณิธานของพ่อหลวงต่อไป ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้
ธ สถิตดวงใจตราบนิรันดร์

เขียนโดย "ใบไม้สีเขียว" 
ภาพและวีดีโอ