เปลี่ยนการแสดงผล
#จดหมายถึงพ่อ ( 31 )
2 พฤศจิกายน 2563 113 ครั้ง
#จดหมายถึงพ่อ ( 31 )

นี่.. เป็นจดหมายฉบับแรกที่จะเขียนถึง "พ่อ"

ผมเชื่อว่าแต่ละคนล้วนมี "ความทรงจำ" ถ้าเป็นความทรงจำในวัยเด็กแล้วละก็.. เป็นความทรงจำที่เราไม่เคยลืมอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำกับพ่อและแม่ ความทรงจำเรื่อง ฮ่าๆ ขำๆ กับเพื่อนในชั้นเรียน เมื่อนึกถึงความทรงจำเหล่านั้น ก็อดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้ แม้แต่ความทรงจำเรื่องที่เราสงสัยก็กลายมาเป็นเรื่องบังเอิญที่เกิดขึ้นกับตัวเราเองก็ยังมี

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด การเติบโตและการเลี้ยงดูเป็นแบบเรียบง่าย ผมและพ่อจะชอบไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ พ่อจะชอบพาผมไปชมทุ้งนายามเย็น และจับปลามาเป็นอาหารค่ำสำหรับครอบครัวของเรา ตกค่ำมาพ่อของผมจะทำหน้าเป็นครู ที่คอยสอนการอ่านและการคิดเลขให้กับผม ผมยังจำได้เลยว่าเวลาที่ผมคิดเลขไม่ออกตอบพ่อไม่ถูก ผมมักจะร้องไห้เองซะงั้น มันช่างตลกจริงๆ.. พ่อผมทำแบบนี้เป็นประจำจนเราสองคนต้องจากกันเพื่อไปทำหน้าที่ของตนเอง จนมาถึงทุกวันนี้ ความทรงจำเหล่านั้นก็ไม่เคยเลือนลางไปไหน หากได้มีโอกาสไปเยี่ยมพ่อที่ต่างจังหวัด ผมก็จะติดกับการไปชมทุ่งยามเย็น และชวนพ่อไปจับปลาด้วยกันเพื่อนำมาทำเป็นอาหารเย็นกินข้าวด้วยอย่างมีความสุข ถึงแม้เป็นช่วงเวลาที่ผมและพ่ออยู่ด้วยกันไม่มากนัก แต่ก็เป็นช่วงเวลาความทรงจำที่ดีระหว่าง ผมและพ่อที่ได้ใช้ร่วมกัน

ความสงสัยวัยเด็ก ก็กลายมาเป็นเรื่องบังเอิญที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองเช่นเดียวกัน ในวันเด็กผมมักจะสงสัยอยู่เสมอ เวลาแหงนมองขึ้นไปเหนือกระดานดำหน้าชั้นเรียน จะเห็นภาพผู้ชายใส่แว่นคนหนึ่ง แขวนเหนือกระดานดำอยู่ทุกห้อง เมื่อเข้าสู่ห้องเรียนคุณครูประจำชั้น จะให้นักเรียนทุกคนกราบผู้ชายใส่แว่นเหนือกระดานดำคนนี้เป็นประจำทุกครั้ง ทั้งๆที่ตอนนั้นผมเองไม่รู้เลยว่าภาพผู้ชายที่ใส่แว่นคนนี้เป็นใคร จนกระทั้งวันหนึ่งครูประจำชั้นก็เอยขึ้นมาว่า กราบ "พ่อ" พ่อของแผ่นดิน พ่อซึ่งทำงานเหน็บเหนื่อเพื่อลูกๆ คนไทยทุกคน พ่อได้ทำงานและโครงการมากมายเพื่อให้ลูกๆ ได้มีอยู่ มีกินและมีความสุข

โครงการ "ฝนหลวง" เป็นหนึ่งในโครงการในพระราชดำริของพระบาทสมเด็จ พระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร (ในหลวงรัชการที่9) ที่ทรงเห็นความทุกข์ยากของประชาชนที่ขาดแคลนน้ำ ปัจจุบันกรมฝนหลวงและการบินเกษตร เป็นหน่วยงานที่ปฏิบัติภารกิจนี้ ผมไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่า เด็กชายผู้ที่เคยมีความสงสัยในวัยเด็กวันนั้น เป็นผมในวันนี้ที่ได้มีโอกาสเข้ามาทำงานให้กับผู้ชายที่ใส่แว่นเหนือกระดานดำผู้นั้น มันชั่งเป็นเป็นเรื่องที่บังเอิญกับผมเสียจริง

เป็นเวลากว่า 10 ปีแล้ว ที่ผมได้มีโอกาสได้เข้ามาทำงานให้กับชายใส่แว่นเหนือกระดานดำผู้นั้น การทำงานของงผมมีความสุขดีครับ.. เพราะผมสุขกับการที่เราได้เป็นส่วนหนึ่งในงานของ "พ่อ" งานซึ่งสร้างรอยยิ้มให้กับคนอีกมายมายที่กำลังรอความหวังจากเราอยู่ วันนี้ "พ่อ" ไม่ได้อยู่กับเราแล้ว ลูกจะทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุด เหมือนกับที่ "พ่อ" ได้ทำหน้าที่ที่ดีที่สุดให้กับลูกๆ สำหรับผมแล้ว "พ่อ" ไม่ได้จากผมไปไหนเลย พ่อยังอยู่ใน "ความทรงจำ" ของผมเสมอครับ

เขียนโดย "ฟ้าลิขิต"
ภาพและวีดีโอ