ฟ้ายังโปรยหยาดเพชรทุกเม็ดชุ่ม
ผืนดินแห้งจึงชอุ่มพุ่มพรมเขียว
น้ำยังไหลจากภูสู่ธารเดียว
แดดยังเคี่ยวขับร้อนตอนกลางวัน
ธรรมชาติยังเป็นอยู่เช่นนี้
ขณะที่สังคมคงคับขัน
กล้าต้นน้อยค่อยเติบต้นเจริญพันธุ์
จากอดีต ปัจจุบัน อนาคต
เราเดินมา..จากวันที่ไม่มีพ่อ
ตามรอยเท้าก้าวต่อ..ก็ปรากฏ
กล้าต้นน้อยต้นหนึ่งซึ่งงามงด
จะออกรวง..เลี้ยงอดให้อิ่มเอม
เหมือนว่า..จะผ่านไปไม่นานนัก
แผ่นดินปรักราวแผ่นดินสิ้นเกษม
ใดจะชุบชีพนี้ให้ปรีดิ์เปรม
เข็มหมื่นเล่มดั่งแทงทิ่มปิ่มขาดใจ
เหมือนพ่อ..จะจากไปไม่นานนัก
เสียงสะอื้นฝืนจะหักสะเทือนไหว
แม้ ดิน ป่า ฟ้า น้ำ ช้ำอาลัย
ทุกข์เทวษถ้วนไทยใจอาดูร
คำ “พอเพียง”เพียงพอใจในชีวิต
ยังก้องติดหัวใจไม่ดับสูญ
“ภาพ”โครงการก่อเกิดและเกื้อกูล
ยิ่งเพิ่มพูนเด่นชัดความศรัทธา
เรายังคง..จะเป็นอยู่เช่นนี้
เดินตามรอย ร้อยความดี ที่ล้ำค่า
ลูกเล่าเรื่องในบ้านที่ผ่านมา
ส่งถึงคนบนฟ้า..อย่าห่วงเลย