เปลี่ยนการแสดงผล
“พระเอก” ของฉัน
2 มีนาคม 2564 182 ครั้ง
“พระเอก” ของฉัน

ในชีวิตคุณมีพระเอกที่ชื่นชอบ หรือเป็นแรงบันดาลใจให้กับคุณบ้างหรือไม่ สำหรับฉันมีพระเอกในดวงใจอยู่หนึ่งคน พระเอกของฉันนั้นเป็นคนจิตใจดี ขี้เกรงใจ ใช้ชีวิตเรียบง่าย พูดน้อย พูดตรง ยิ้มยาก ดูดุแต่ใจดี ส่วนในเรื่องการแสดงนั้น ตลอดระยะเวลาที่ฉันได้รู้จักกับพระเอกคนนี้ เขาแสดงได้หลายบทบาท ทั้งบทลูกชาย บทพี่ชาย บทน้องชาย บทพ่อ บทลูกเขย บทอาจารย์ บทช่างประจำบ้าน และบทของคุณปู่

ทุกบททุกตอน พระเอกของฉันได้ถ่ายทอดบทบาทเป็นอย่างดี น่าชื่นชม รวมถึงถ่ายทอดคำสอนต่าง ๆ ทั้งเรื่องการทำความดี ยึดหลักความพอเพียง การให้ความรักและเอาใจใส่ต่อครอบครัว การช่วยเหลือ และแบ่งปันน้ำใจให้แก่ผู้อื่น

ครั้นฉันยังเล็ก ฉันเฝ้าฟังประโยคต่าง ๆ จากพระเอกที่ถ่ายทอดให้ฉันฟัง ไม่ว่าจะเป็นประโยคบอกเล่า ประโยคปฏิเสธ ประโยคคำถาม ประโยคคำสั่ง และประโยคขอร้อง ล้วนแต่มีความหมายต่อฉัน จวบจนกระทั่งฉันโตขึ้น วันเวลาเปลี่ยนผันไป สิ่งต่าง ๆ รอบตัวฉันเปลี่ยนแปลงไปมาก พระเอกของฉันก็เช่นกัน พระเอกของฉันอายุมากขึ้น สุขภาพที่เคยดี กลับเริ่มอ่อนแอลง จากการตรากตรำรับบทต่าง ๆ มาอย่างยาวนาน บทและประโยคที่เคยถ่ายทอดเริ่มน้อยลง แต่ทุกครั้งที่พระเอกของฉันถ่ายทอด ฉันและคนรอบตัว ที่ฉันรัก จะร่วมชื่นชม และรับฟังกันอย่างตั้งใจเสมอ

มาวันหนึ่งพระเอกของฉันล้มป่วยลงด้วยโรคภัย การป่วยครั้งนี้ดูรุนแรงกว่าการป่วยในทุกครั้ง ที่ผ่านมาจนต้องส่งตัวเข้ารับการรักษาในที่ที่พระเอกของฉันไม่คุ้นชิน แต่ฉันเชื่อว่าอาการของพระเอกจะดีขึ้น และกลับออกไปถ่ายทอดเรื่องราวให้ฉันและทุก ๆ คนได้ฟังอีกครั้ง แต่ด้วยความรุนแรงของโรคพระเอกของฉัน อ่อนแรงลงเรื่อย ๆ การสื่อสารในรูปของประโยคดูยากมากขึ้น ฉันและทุกคนที่อยู่รอบตัวพยายามส่งกำลังใจผ่านกิริยา ท่าทาง แววตา เพื่อให้พระเอกของฉันสู้... สู้เพื่อฉันและทุก ๆ คนรอบตัวอีกครั้ง

ภายใต้ความเงียบบนเตียงเล็ก ๆ ในห้องโถงสีขาวที่พระเอกของฉันขอใช้ชีวิตช่วงสุดท้ายอยู่ที่นี่ แทนกล่องสี่เหลี่ยมที่เรียกว่าบ้าน ตอนนี้บทที่พระเอกของฉันถ่ายทอดออกมาทำให้ฉันได้รู้แล้วว่าพระเอกของฉันกำลังรับบทคนป่วย ที่คอยสอดแทรกเรื่องราวคำสอนจากบทบาทนี้ผ่านความเงียบที่ฉันและทุกคนได้รับรู้และสัมผัส สิ่งที่ฉันเห็นตลอดระยะเวลาที่พระเอกของฉันแสดงออกมา ฉันได้เรียนรู้ในเรื่องของ “พลังแห่งความรัก” ในรูปแบบต่าง ๆ ความรัก ความเข้าใจที่ผู้หญิงคนหนึ่งมีให้แก่คนที่เธอรัก ผู้ที่เป็นคู่ชีวิตของเธอ เรียกได้ว่ามากมายมหาศาลเหลือเกิน ไม่มีวันไหนที่ผู้หญิงคนนี้จะไม่เดินทางมาเฝ้าดูแลคนรักของเธอเลย ได้เห็นความรักของพี่-น้องที่ห่วงใยกันและกันในยามเจ็บป่วย สายตาที่เฝ้ามองแสนอ่อนโยน และได้เห็นลูก ๆ ที่คอยมาเฝ้า ให้กำลังใจและหวังให้คนที่เขารักแข็งแรงแล้วกลับไปอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง ได้เห็นความรักของเพื่อนที่คอยให้กำลังใจอย่างไม่ขาดหาย ได้เห็นความสุข ความทุกข์ ความหวังของผู้คนที่เข้ามาดูแลคนของตัวเองในห้องแห่งนี้ ทุกคนล้วนมีความรู้สึกไม่ต่างกัน แม้อาชีพการงาน ตำแหน่งหน้าที่ หรือแม้แต่ศาสนาของแต่ละคนจะต่างกัน แต่เมื่อได้สบตากัน เราต่างเข้าใจในความรู้ และคอยเป็นกำลังใจให้กันและกัน จนเราทุกคนเสมือนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ได้เห็น และเข้าใจความรักความทุ่มเทของแพทย์และพยาบาลที่ทำงานกันอย่างหนักโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพื่อรักษาชีวิตของผู้ป่วยจนลมหายใจสุดท้าย

สิ่งแวดล้อมหลายอย่างในห้องนี้ได้สอนตัวฉัน เหมือนเป็นประโยคคำสอนผ่านสายลมอันแผ่วเบาครั้งสุดท้าย ที่พระเอกของฉันได้ถ่ายทอดมาให้ฉันได้เรียนรู้ และในที่สุดพระเอกของฉันก็ได้จากไปอย่างสงบ พร้อมเปลี่ยนบทบาทเป็นผู้ชม คอยมองฉัน และทุกคนผ่านมุมมองบนท้องฟ้า หลับให้สบายนะพระเอกของฉัน ถึงแม้ห้วงเวลาจะล่วงเลยมา ๓ ปี แต่พลังแห่งความรักที่ได้จากบทเรียนชีวิตนี้ ฉันมิเคยลืมเลือน และยังคงนำมาใช้เป็นพลังขับเคลื่อนชีวิตของฉัน ครอบครัว และคนที่ฉันรักเป็นอย่างดี

เขียนโดย "เพชฌฆาตปาดยิ้ม "
ภาพและวีดีโอ