เปลี่ยนการแสดงผล
“บ้าน” แหล่งบ่มพลังรักอันมหัศจรรย์
8 มีนาคม 2564 176 ครั้ง
“บ้าน” แหล่งบ่มพลังรักอันมหัศจรรย์

  ณ ค่ำคืนวันหนึ่งบนท้องถนนมิตรภาพ เส้นทางจากเมืองหลวง สู่แดนอีสาน ฉันนั่งอยู่บนรถทัวร์สาธารณะที่ค่อยๆ ขยับไปอย่างช้าๆ ทีละนิดๆ ท่ามกลางบรรยากาศรอบนอกที่มืดมิด และเห็นเพียงวงกลมไฟ
สีแดงที่เรียงต่อกันเป็นเส้นยาวไปจนสุดตา พร้อมปล่อยใจล่องลอยคิดอะไรไปเรื่อย แล้วก็พลันฉงนใจว่าทำไมผู้คนมากมายเหล่านี้ ถึงยอมเหนื่อยและอดทนต่อการติดแหงกอยู่บนถนนได้เป็นเวลาหลายสิบชั่วโมง
แล้วใครเล่าจะให้คำตอบกับฉันได้ คงต้องย้อนกลับมาถามตัวเองที่เป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมเดินทางในยามนั้น

  ภาพขบวนรถติดยาวตลอดเส้นถนนมิตรภาพ มักจะเกิดขึ้นในช่วงที่มีวันหยุดยาวติดกันหลายวัน เพราะพี่น้องที่มีภูมิลำเนาอยู่ต่างจังหวัดจะเดินทางกลับบ้านเพื่อใช้เวลาอยู่กับครอบอครัวตัวเอง ฉันเองก็ได้ใช้โอกาสแบบนี้ที่มีเพียงไม่กี่ครั้งต่อปี เดินทางกลับบ้านเช่นกัน แม้สภาพร่างกายและจิตใจระหว่างการเดินทางจะย่ำแย่และรู้สึกทรมานมาก แต่เมื่อเท้าได้ก้าวลงจากรถทัวร์แล้วล่ะก็ ความรู้สึกเหล่านั้นกลับหายเป็นปลิดทิ้งไปเลยล่ะ คำถามที่ฉันสงสัยในคืนที่เหนื่อยล้านั้นก็ค่อยๆ คลี่คลาย และทึ่งกับ พลังมหัศจรรย์ของคำว่า “บ้าน” แทน

  “บ้าน” หมายถึง สิ่งปลูกสร้างสำหรับอยู่อาศัย แต่ในแง่ของจิตใจ “บ้าน” มีความหมายที่ลึกซึ้งกว่านั้น ซึ่งแตกต่างกันไปตามการให้คำนิยามของแต่ละคน ฉันเอง อาศัยอยู่ในบ้านหลังที่ไม่ค่อยจะสมบูรณ์นัก เพราะขาดเสาหลักที่สำคัญไปตั้งแต่อายุยังน้อย ในบ้านหลังเล็กของฉันมี แม่ ที่เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว (single mom) และกลายเป็นเสาหลักของครอบครัวแทนคุณพ่อ รวมทั้งมี คุณยาย ที่คอยเลี้ยงดูฉันและน้องชาย แทนแม่ที่ต้องขยันทำมาหากินอย่างแข็งแกร่ง แต่ด้วยการอยู่อาศัยแบบชุมชนบ้านนอก ทำให้พวกเราอยู่รวมกันเป็นเครือญาติเป็นครอบครัวใหญ่ที่ใกล้ชิดและสนิทสนมกันมาก ความสนุกสนานครื้นเครงและความอบอุ่นจึงไม่ได้ลดน้อยลงไป

  แม่ และยาย ต่างช่วยกันทำหน้าที่แทนและชดเชย พ่อ ได้เป็นอย่างดีเยี่ยม ทั้งสองเป็นแบบอย่างการใช้ชีวิตอย่างอดทนและเข้มแข็งมาโดยตลอด ไม่ว่าชีวิตจะเจอกับสิ่งเลวร้ายยังไง ก็ต้องรับผิดชอบและดำเนินชีวิตที่เหลืออยู่อย่างดีที่สุด แม้คำสอนและการกระทำบางอย่างที่ฉันไม่เข้าใจ แต่เมื่อโตพอที่จะมองโลกแบบผู้ใหญ่เป็น ถึงเข้าใจว่าที่แม่ไม่เคยตามใจลูก ๆ และไม่ปล่อยให้ลูกมีชีวิตที่สุขสบายจนเกินไป เพราะนั่นคือการสอนให้รู้จักอดทน รอคอย และเอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์

  หลายครั้งก็อดน้อยใจไม่ได้ที่ตัวเองไม่ได้สิ่งที่อยากได้เหมือนเพื่อนๆ แต่เรื่องที่แม่ไม่ยอมให้ขาดตกบกพร่องและส่งเสริมลูกๆ สุดกำลังและความสามารถของตัวเอง คือ การศึกษา เพราะนั่นคือ เครื่องมือที่แม่จะให้ลูกติดตัวเพื่ออนาคตที่ดีต่อไป ซึ่งนั่นก็เกินความคาดฝันของฉันมากเช่นกัน จากเด็กที่เกิดและเติบโตจากชุมชนเล็กๆ ตามชนบท ได้มีโอกาสเข้ามาเปิดโลกและประสบการณ์เรียนในสถาบันการศึกษาที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ จนกระทั่งได้มาทำงานในองค์กรที่มีเกียรติและน่าภูมิใจอย่างยิ่ง

  ตลอดเส้นทางการใช้ชีวิตถึงทุกวันนี้ มีหลายเหตุการณ์ที่เป็นทั้งเรื่องดีและไม่ดี แต่ฉันสามารถผ่านพ้นและประสบความสำเร็จได้ดี เพราะฉันมีพลังที่คอยส่งและเกื้อหนุนมาจากที่ที่ฉันจากมา เป็นที่ที่บ่มเพาะให้ฉันเป็นอย่างเช่นที่ฉันเป็นแบบในทุกวันนี้ เป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุด และเป็นที่ที่ฉันกลับไปทุกครั้งแล้วเหมือนได้เติมพลัง และลบล้างความเหนื่อยล้าหมดสิ้นจนพร้อมที่ก้าวเดินต่อไป นั่นเป็นคำตอบที่ฉันพบว่าทำไมชาวต่างจังหวัดอย่างพวกเราๆ ต้องยอมแลกการเดินทางอันแสนทรหดในช่วงหยุดเทศกาลเพื่อกลับ “บ้าน”

เขียนโดย ดาริน
#พลังแห่งความรัก
ภาพและวีดีโอ