เปลี่ยนการแสดงผล
ขอแค่เพียง ความรัก ความร่วมมือ ความสามัคคี จะทำให้เราผ่านพ้นไปได้ในทุกวิกฤติ
26 เมษายน 2564 171 ครั้ง
พลังแห่งความร่วมมือ
  เมื่อวันอาทิตย์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2547 ในช่วงเช้าหลังจากที่ผมได้เสร็จสิ้นภารกิจประจำวันในช่วงเช้าของตัวเองเรียบร้อย ขณะที่กำลังจะจิบกาแฟนั้นเสียงดังเอะอะ โวยวายจากด้านนอกของตัวสำนักงาน “เฮีย..เฮีย..มาเร็ว มาดูเร็ว คลื่นอะไรก็ไม่รู้ มันซัดเข้าฝั่งจนท่อหักหมดเลย” เป็นเสียงที่ไม่น่าฟังเลยในช่วงเช้าๆ แบบนี้
  ผมกับน้าชาย รีบเดินไปดูตรงจุดเกิดเหตุอย่างเป็นกังวลว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่อระบายน้ำของบ่อเลี้ยงอนุบาลกุ้ง เพราะถ้าเกิดเสียหายต้องซ่อมการระบายน้ำออกจากบ่อกุ้งอาจมีปัญหา และเมื่อไปถึงจุดเกิดเหตุผมกับน้าชาย ได้ยืนมองกับความเสียหายที่เกิดขึ้น ท่อหลายท่อนได้ลอยลงสู่ทะเลประกอบกับน้ำทะเล ที่ลงไปลึกกว่าปกติอย่างเช่นทุกวัน แต่คลื่นลมทะเลที่ซัดเข้าที่ฝั่งกลับแรงผิดปกติ และวันนี้ระดับน้ำทะเลก็สูงกว่าปกติ
  หลังจากที่ได้ยืนมองกับน้าชายสักครู่ น้าชายผมได้ตะโกนขึ้นทันทีว่าให้ทุกคน สับคัทเอาท์ไฟทุกอัน แล้วรีบขึ้นไปที่ฝั่งถนนเร็ว แต่คำเตือนจากน้าชายมันไม่ทันเสียแล้ว คลื่นได้ซัดเข้ามาถึงบริเวณบ่ออนุบาลกุ้งที่ผมยืนแล้ว (บ่ออนุบาลกุ้งนี้สูงกว่าชายหาดประมาณ 2-3 เมตร) ตัวผมเองนั้นวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องปีนขึ้นไปบ่อ พร้อมกันนี้ผมได้มองไปที่น้ำทะเลอีกครั้ง ปรากฎว่าระดับน้ำทะเลนั้นได้สูงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนเข้ามาใกล้ผมมาก ผมจึงวิ่งข้ามบ่อหนึ่ง ไปบ่อสอง ไปบ่อสาม จนถึงบ้านพักคนงานที่ใกล้กับบ่อที่สุด จากนั้นผมก็ปืนขึ้นหลังคาบ้านพักที่เป็นบ้านชั้นเดียว 
 ตอนนั้นผมยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมน้ำทะเลถึงได้ขึ้นสูง แต่ผมรู้อย่างเดียวว่าตอนนี้น้ำท่วมบ้านเรียบร้อยแล้ว และบ้านกำลังจะพังละในอีกไม่กี่นาทีนี้ ตอนนั้นเหมือนคนหูอื้อ แต่กลับได้ยินเสียงคนตะโกนว่า “โดด โดดเลย” ใจก็คิดมือถือเพิ่งซื้อมาใหม่ๆด้วยเสียดายอะ พอยืนคิดได้สักพัก ก็ตัดสินใจเอาว่ะเดี๋ยวขึ้นฝั่งไปซื้อใหม่ก็ได้ ผมจึงตัดสินใจกระโดดลงจากหลังคาบ้าน และไปจับเชือกที่ชาวบ้านได้ขึงรอให้คนที่ตกน้ำได้ดึงขึ้นฝั่งก่อนที่น้ำทะเลจะพัดพวกผมลงสู่ทะเลไป
จากเหตุการณ์ที่เล่ามานี้กว่าผมจะรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นต้องรอถึงช่วงบ่ายของวันนั้น ว่าเกิดแผ่นดินไหวใต้ทะเล บริเวณเกาะสุมาตรา ของประเทศอินโดนีเซีย จึงทำให้เกิด “สินามิ” ที่คร่าชีวิตคนในประเทศไทยเกือบ 6,000 คน และทำลายสิ่งปลูกสร้างทั้งโรงแรม ร้านอาหาร บริเวณอุทยานแห่งชาติเขาหลัก เกาะสิมิลัน ของจังหวัดพังงา หาดราไวย์ หาดกะรน หาดกมลา หาดป่าตอง และเกาะพีพี ของจังหวัดภูเก็ต เป็นต้น
  นอกจากนี้ประชาชนหลายร้อยครัวเรือน หรืออาจะหลายพันด้วยซ้ำไปต้องเดือดร้อนอยู่กันอย่างไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปา ไม่มีอาหาร ไม่มียารักษาโรค แต่ด้วยความรัก ความสามัคคีของคนไทยที่ร่วมแรงร่วมใจกันบริจาคทรัพย์ส่วนตัว ให้กับภาครัฐนำเงินเหล่านี้ไปช่วยเหลือผู้ประสบภัย นอกจากนี้มูลนิธิต่างๆ ได้ร่วมตัวกันเพื่อไปเก็บร่างผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์นี้ไปรวมกันเพื่อรอทำการพิสูจน์อัตลักษณ์บุคคล 
ประเทศไทยเกิดอุทกภัยมาไม่ว่าจะกี่ครั้ง แต่ด้วยความที่เป็นคนไทย ที่ไม่เคยทิ้งกันทั้งยามทุกข์ ยามสุข จึงทำให้ผู้ประสบภัยผ่านพ้นช่วงวิกฤตต่างๆ มาได้ทุกครั้งพร้อมกับได้กำลังใจจากทุกภาคส่วน ทำให้
ผู้ประสบภัยไม่ท้อแท้กับชีวิต และพร้อมที่จะสู้ต่อไป เพราะความรัก ความร่วมมือ ความสามัคคีไม่มีวันหมดไปจากใจคนไทย
เขียนโดย "ไม้เกาหลัง"
ภาพและวีดีโอ