เปลี่ยนการแสดงผล
อาชีพที่เคยใฝ่ฝัน..ในวันวาน
25 มิถุนายน 2564 542 ครั้ง
อาชีพในฝัน Dream of Occupation 

โตขึ้นอยากเป็นอะไร? เป็นคำถามที่ผู้ใหญ่ชอบถามเด็ก คำตอบของเด็กๆคงหนีไม่พ้น   อาชีพ คุณหมอ คุณครู ทหาร ตำรวจ ที่เด็กเห็นพวกเขาเหล่านี้คือฮีโร่ แต่เชื่อว่าถ้าถามเด็กปัจจุบัน คำตอบจะต่างออกไปแน่นอน เชื่อว่าทุกคนต้องมีอาชีพในฝัน บางคนทำฝันให้เป็นจริงได้ แต่บางคน         ก็ได้เพียงฝัน ฉันเป็นคนหนึ่งที่ตอนเด็กๆไม่มีอาชีพในฝันเลย เห็นอาชีพพ่อกับแม่แล้วก็ไม่ได้อยาก  เป็น คิดแค่เพียงว่าอาชีพอะไรก็ได้ที่ทำแล้วสนุก มีความสุขและที่สำคัญคือเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงพ่อแม่ได้ มีแค่นั้นจริงๆ จนมาถึงจุดเปลี่ยน 

ฉันเป็นคนชอบดูหนังประเภทสืบสวนสอบสวนแนวนิติวิทยาศาสตร์ (Forensic Science) มันคือการนำวิทยาศาสตร์ทุกสาขามาประยุกต์ใช้ และหาหนังสือแนวฆาตกรรมอ่าน เพื่อดูวิธีที่ฆาตกรใช้และวิธีที่จะเอาผิดฆาตกรตามหลักนิติวิทยาศาสตร์ ซีรีส์ที่โปรดปรานที่สุดคงหนีไม่พ้น Crime Scene Investigation (CSI) เป็นซีรีส์ที่เรตติ้งสูงสุดของอเมริกาในเวลานั้น เอาละพอจะเดาอาชีพในฝันของฉันได้แล้วใช่ไหม มันคือ เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐาน (Police Forensic Science) ช่วงมัธยมปลายฉันจึงเลือกเรียนสายวิทย์-คณิต จนสอบเข้ามหาวิทยาลัยก็เลือกเรียนวิทยาศาสตร์ สาขาเทคโนโลยีชีวภาพที่เน้นทางชีววิทยา ฉันจบการศึกษาปริญญาตรีตามหลักสูตร ก้าวต่อมาคือต้องหางานทำแล้ว แล้วอาชีพอะไรบ้างละที่รองรับการศึกษาของฉัน ปีนั้นจำได้ว่าสำนักงานพิสูจน์หลักฐานตำรวจ เปิดสมัครสอบตำรวจ ตำแหน่ง นักวิทยาศาสตร์ (สบ1) ในสาขาเทคโนโลยีชีวภาพ ซึ่งเป็นปีแรกที่เปิดสอบสาขานี้และน่าจะเป็นปีเดียวด้วย เพราะฉันก็ตามอยู่  เขาไม่เปิดอีกเลย มันเป็นโอกาสของฉันแล้ว ฉันเตรียมตัวอ่านหนังสือหนักมาก ทบทวนสิ่งที่ได้เรียนมา และหาอ่านเนื้อหาเฉพาะตำแหน่งที่ลงรายละเอียดเทคนิคทางชีววิทยาลึกๆอีกมายมาย ตอนนั้นคือฝันว่าจะได้สวมเครื่องแบบ และทำหน้าที่พิสูจน์หลักฐานทางชีววิทยาและดีเอ็นเอ มันตื่นเต้นว่าคดีนี้จะพบหลักฐานอะไร ที่จะนำไปสู่การเอาผิดกับผู้กระทำความผิดได้ ยิ่งงานดีเอ็นเอเป็นงานที่ฉันชอบไม่ใช่แค่เคยปฏิบัติในหลักสูตรปริญญาตรี แต่ตอนทำงานช่วงหาประสบการณ์ก็ยังเคยได้ปฏิบัติกับดีเอ็นของพืชมาแล้วมันยิ่งสร้างความชำนาญที่มากกว่าแค่อ่านทฤษฎี วันที่สอบว่าตื่นเต้นแล้ว วันที่รู้ผลสอบตื่นเต้นยิ่งกว่า ผลสอบออกมา ฉันไม่ผ่านการคัดเลือก จากผู้แข่งขัน 14000 คน ผ่านการคัดเลือกเพียง 7 คน ถามว่าเสียใจไหม บอกเลยว่ามาก ด้วยความที่เราตั้งความหวังไว้สูงและไม่รู้ว่าโอกาสที่เปิดสอบและรับสาขานี้จะเกิดขึ้นอีกเมื่อไหร่

ณ ปัจจุบันชีวิตของฉันก็ได้รับราชการตามที่หวังถึงตำแหน่งและหน้าที่จะห่างกับอาชีพ        ในฝันอย่างสิ้นเชิง แต่อย่างน้อยก็ไม่เคยเสียดายเลยที่ได้ทำตามความฝัน แม้ว่ามันจะไม่สำเร็จก็ตาม การพยายามในครั้งนั้นเป็นแรกผลักดันในเราก้าวออกมาจากกรอบที่คิดว่าไม่กล้าฝันหรอก เสียเวลามันไม่ประสบความสำเร็จ แต่อย่างน้อยในช่วงเวลาหนึ่งคุณได้ตั้งมั่นในสิ่งที่ตั้งใจและเอาชนะความกลัวต่างๆได้ นั้นคือสิ่งตอบแทน

เขียนโดย "พิราม64"
ภาพและวีดีโอ