ในตอนเด็กทุกคนอาจมีความฝันกันไปต่างๆนานาว่า พอโตขึ้นแล้วอยากเป็นอะไร แต่พอโตขึ้นส่วนมากมักไม่ค่อยได้เป็นดังที่เคยฝันในตอนเด็ก กลายมาเป็นเครื่องจักรผลิตเงินตราให้แก่องค์กร ณ แห่งใดแห่งหนึ่งและเฝ้ารอการปลด เกษียณไปตามวาระ บางคนก็ได้สานต่อกิจการทางบ้าน บางคนก็ได้กลายมาเป็น start up ที่มีทั้งดาวรุ่งและดาวร่วง ในขณะที่ตัวฉันนั้น ซึ่งน่าจะเป็นคนส่วนน้อยที่เหมือนได้บังเอิญย้อนกลับมาอยู่กับอาชีพในความฝันเมื่อครั้งยังเยาว์วัยบ้าง เป็นครั้งคราว
 อาจฟังดูตลกอยู่บ้าง แต่ความใฝ่ฝันของฉันตั้งแต่เรียนประถมจนถึงระดับมหาวิทยาลัย คือ นักเคมี หรือนักวิจัย ในด้านการปรุงแต่งกลิ่นหอม แต่หากเป็นอาชีพที่ทํารายได้ได้และฟังดูเป็นศิลปินสักหน่อย ก็จะกันเรียกว่า “#สุคนธกร” ซึ่ง ต้องเป็นผู้ที่มีทักษะในด้านการวิเคราะห์และสังเคราะห์องค์ประกอบของกลิ่นได้อย่างแม่นยํา และต้องสามารถบรรยาย ภาพลักษณ์ของกลิ่นเหล่าให้ผู้อื่นสามารถเข้าใจแล้วเห็นภาพได้มากที่สุด หากจะพูดถึงที่มาที่ไป ต้องเริ่มกันที่สมัยเด็กเลย ทีเดียว ฉันมักถูกให้ทําหน้าที่ในครัว โดยบรรดามือใหม่ตัวจิ๋วก็มักถูกจับวางในตําแหน่ง “เด็กปอกหอมกระเทียม” รวมไป ถึงการจัดเตรียมเครื่องเทศเพื่อประกอบอาหารหรือแม้แต่ตําพริกแกง ทําให้ฉันคุ้นชินกับการได้กลิ่นหอมๆจากเครื่องเทศ และสมุนไพรมากมายที่เกิดขึ้นในระหว่างการหัน และการโขลกผสมบรรดาเครื่องเทศต่างๆในปริมาณที่ลดหลั่นกันไปให้ ความหอมที่โดดเด่นและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และยังสามารถชูกลิ่นชูรสชาดให้กับอาหารคาวหวานหลากสําหรับได้อย่าง ไม่น่าเชื่อ ด้วยความบังเอิญที่บางกลิ่นที่ให้ความเผ็ดร้อนอย่างพริกไทย ตะไคร้หอมและข่า มักไปปรากฏกายในน้ำหอม ของคุณพ่ออยู่หลายขวดบนโต๊ะของท่าน ซึ่งแต่ละกลิ่นมักให้สัมผัสที่อบอุ่นคุ้นเคยของกลิ่น wood และหรูหราของกลิ่น สไตล์ leather แต่กลับแฝงไปด้วยความเผ็ดร้อนของกลิ่นพริกไทย เป็นการผสมผสานกลิ่นที่ลงตัวและกลมกลืนเข้ากันกับ บุคลิกของคุณพ่อเป็นอย่างดี มันเป็นกลิ่นประจําบ้านที่ฉันจะได้กลิ่นทุกๆเช้า ในช่วงเวลาก่อนที่ท่านจะออกจากบ้านไป ทํางาน แม้ว่าท่านจะจากครอบครัวไปในที่แสนไกลนานแล้ว แต่ทุกครั้งที่ฉันได้ลองฉีดพรมน้ำหอมเหล่านั้นให้ลอยตัวบาง เบาไปให้ห้องท่าน ความทรงจําเก่าๆของครอบครัวของฉันก็มักไหลทันกลับมาให้นึกถึงอยู่เสมอ พอฉันเข้าเรียนในระดับ มหาวิทยาลัยในชั้นปีสุดท้าย ก็ได้เลือกลงเรียนการปรุงน้ำหอม ทําให้รู้โครงสร้างกลิ่น เทคนิคการสกัด การจับคู่กลิ่น และสร้าง layer กลิ่นต่างๆ ทําให้ฉันรู้สึกสนุกไปกับการปรุงแต่งกลิ่นหอม และค้นหาน้ำหอมจากหลากหลายสํานักที่เข้ากันกับกลิ่น กายและตัวตนของคนแต่ละคนไปด้วย จนหลายครั้งฉันมักได้รับการไหว้วานจากมิตรสหาย เป็นธุระในการคัดสรรน้ำหอมที่ เหมาะสมให้กันในโอกาสต่างๆ หรือบางครั้งบางคราก็สามารถก่อรายได้เล็กๆน้อยๆได้เหมือนกัน ในกรณีที่รับดูแลในส่วน ของผลิตภัณฑ์ที่มีกลิ่นหอม ก็ตามแต่เหล่ามิตรสหายจะว่าจ้าง
อาจกล่าวได้ว่าการทําน้ำหอม การปรุงแต่งกลิ่นหอม หรือแม้แต่การเฟ้นหาน้ำหอมที่ลงตัวนั้น ก็เหมือนกับสรรค์ สร้างเครื่องประดับที่ไร้รูป แต่ทว่าทรงพลังในการเสริมภาพลักษณ์ให้กับผู้คนที่ฉีดพรมได้แม้จะมองไม่เห็นด้วยตา ดังนั้น “สุคนธกร” จึงเป็นอาชีพที่สามารถเนรมิตภาพชินตาเดิมๆของคนๆหนึ่ง ให้กลายเป็นอีกภาพลักษณ์ที่โดดเด่นตามใจนึกได้ อย่างง่ายดาย ราวกับมีเวทมนต์ มันจึงเป็นอาชีพในฝันของฉันที่บางครั้งก็กลับมาโลดแล่นในชีวิตจริงอยู่เหมือนกัน

เขียนโดย "Le Nez"