เปลี่ยนการแสดงผล
กว่าจะได้เป็นนายช่าง ผมก็รื้ออุปกรณ์ไฟฟ้าพังไปหลายชิ้น
18 กรกฎาคม 2564 156 ครั้ง
อาชีพในฝันที่ฉันรัก “ตั้งใจเรียนนะ โตขึ้นจะได้เป็นเจ้าคนนายคน” คำสอนนี้ใครหลายๆ คนก็คงจะได้ยินกันมาตั้งแต่เด็กโดยเฉพาะเด็กบ้านนอกชายขอบประเทศอย่างผม ครอบครัวเรามีอาชีพค้าขายคุณแม่เป็นแม่ครัวตั้งแต่สมัยยังสาวที่ขายขนมจีนน้ำยาชามละ 50 สตางค์ ตั้งแต่ผมจำความได้มักจะเห็นข้าราชการทั้งพลเรือน ตำรวจ มักจะมาผูกปิ่นโตที่บ้านเราซึ่งก็บอกต่อกันรุ่นต่อรุ่น จึงทำให้คำสอนให้ตั้งใจร่ำเรียนเพียรศึกษาเพื่อให้เป็นนายคนอย่างน้าๆ เค้ามักจะโดนหยิบยกมาพูดให้ฟังก่อนไปโรงเรียนทุกครั้งไป
แต่ที่จำได้ดีคืออาชีพแรกที่อยากจะเป็นคือ “นายช่าง” ที่พร้อมจะซ่อมได้ทุกอย่าง แต่ความฝันก็ไม่ได้มาง่ายๆ อย่างที่คิดหรอกครับเพราะของเล่นหรือแม้แต่อุปกรณ์ใช้ไฟฟ้าบางอย่างก็มักจะโดนผมจับรื้อพังเป็นชิ้นๆ ไป จากที่จะเป็น นายช่าง กลับกลายเป็น นายพัง ซะมากกว่า จนโตมาบ้านก็หมดอุปกรณ์ใช้ไฟฟ้าไปหลายสิบชิ้นอยู่เหมือนกันละครับกว่าจะเอ็นติดวิศวะอย่างที่ใจต้องการ ในวันที่พ่อพาไปมอบตัวที่คณะวิศวะพ่อพูดกับแม่ว่า “คุ้มแล้วแหละกับของทั้งหมดที่ลูกพังไป” แม่ผมหัวเราะจนน้ำตาไหลเลย ผมใช้เวลาอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย 7 ปี กับปริญญาบัตร 2 ใบ ในระหว่างนี้คำว่า “เจ้าคนนายคน” ก็มักจะมาผ่านสายโทรศัพท์ผ่านระยะทางกว่า 700 กิโลเมตร มาหาผมเสมอและในใจก็คิดว่าแล้ววิศวกรในนิคมอุตสาหกรรมไม่ดีตรงไหน ทำไมพ่อแม่ยังเฝ้าคิดแต่อาชีพรับราชการอยู่เหมือนเดิมตั้งแต่เรายังเด็ก แต่เพื่อให้พ่อแม่สบายใจและในระหว่างที่หางาน “นายช่าง” ตามที่เคยใฝ่ฝันในวัยเด็กก็เลยลองสมัครสอบ กพ. ดูซักรอบ และปรากฏว่าสอบผ่านภาค ก. ปริญญาโท ยิ่งทำให้พ่อและแม่เหมือนเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงในปลายชีวิตของพวกท่านชัดเจนมากขึ้นอย่างที่ท่านเคยพร่ำสอนผมมาตั้งแต่เด็ก จนถึงวันนี้ผ่านอายุชีวิตมาได้ 30 ฝน ผมยังไม่เคยได้เป็นวิศวกรในโรงงานอย่างที่ตั้งใจศึกษารำ่เรียนมาแต่ผมก็ได้ใช้ความรู้พื้นฐานด้านวิทยาศาสร์และวิศวกรรมศาสตร์ที่ร่ำเรียนมาต่อยอดกับงานที่ผมทำอยู่ทุกวันนี้ครับ หลายๆ ท่านที่อ่านมาถึงจุดนี้คงอยากจะทราบแล้วแหละว่าสรุปแล้วผมทำอาชีพอะไรกันแน่ อาชีพที่ผมทำ ณ ปัจจุบันคืออาชีพที่ผมทำตั้งแต่เรียนจบและไม่เคยเปลี่ยนเลย อาชีพที่ผมภูมิใจที่ทำให้พ่อและแม่ได้สมหวังดังที่ท่านทั้งสองปรารถนา อาชีพที่ผมได้ใช้ความรู้ด้านวิทยาศาสตร์ประยุกต์อย่างที่ได้ร่ำเรียนมา และเป็นอาชีพที่ผมคิดว่าผมอยากจะตื่นมาเพื่อทำงานที่ผมรัก อาชีพของผมที่มือขวาถือปากกาสายตามองเมฆและมีที่นั่งทำงานอยู่หลังกัปตัน ใช่แล้วครับผมคือหนึ่งในทีมล่าเมฆของกรมฝนหลวงและการบินเกษตรที่กล้าพูดได้อย่างภาคภูมิใจว่าอาชีพนี้คืออาชีพในฝันจริงๆ ที่ผมตามหา

เขียนโดย "ดอกกะหล่ำ"
ภาพและวีดีโอ