หลายๆ คนคงได้ประกอบอาชีพที่ตนใฝ่ฝันตั้งแต่ยังเด็ก หรืออาจจะค้นพบระหว่างเรียน เจอผู้คน และอื่นๆ อีกมากมายหลายเหตุผลที่ทำให้เราตัดสินใจเลือกเส้นทางสายอาชีพนี้ แล้วมีผู้อ่านที่ยังหลงทางในเขาวงกตแห่งเส้นทางอาชีพในฝันบ้างไหมคะ ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยๆค้นหา ค่อยๆเรียนรู้ ซึมซับทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตให้เต็มที่เลยนะคะ จะได้ไม่เสียใจทีหลัง เอาล่ะค่ะ “น้ำตาลทรายขาว” ก็จะมาเล่าอาชีพที่เคยทำแม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้ทำแล้ว แต่รู้สึกอยากแบ่งปันประสบการณ์และความสุขผ่านตัวอักษรของอาชีพครูสอนพิเศษในบทความนี้ค่ะ
เมื่อครั้งที่กำลังเรียนเรียนอยู่ชั้นปีที่ ๒ คณะครุศาสตร์ สาขาวิชาภาษาอังกฤษ เป็นช่วงที่เรารู้สึกว่าอยากเข้าใจบริบทการสอนและความเป็นครูให้มากกว่านี้ ประกอบกับประสบการณ์ที่ชอบลงสมัครสอบแข่งขันต่างๆ จึงพอมีหลักการในการทำข้อสอบอยู่บ้างก็อยากจะถ่ายทอด คิดได้ดังนั้นจึงไปสมัครเป็นครูสอนพิเศษที่สถาบันแห่งหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งเหตุการณ์ในครั้งนั้นนับถือในความบ้าบิ่นของตัวเองมากที่ไปสมัครงานทั้งๆที่เขาไม่ได้เปิดรับสมัครแต่อย่างใด และขอขอบคุณพี่เจ้าของสถาบันสอนพิเศษด้วยที่ให้โอกาส และแล้ววันถัดมาพี่เจ้าของสถาบันจึงให้ลองสอนแบบตัวต่อตัวกับน้องคนหนึ่ง ซึ่งในตอนนั้นเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ กำลังเตรียมตัวสอบชิงทุนนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ
วันแรกที่ได้เจอกันและและได้สอนน้องก็รู้เลยว่าเด็กคนนี้คล้ายกันกับเรา น้องเป็นคนเอาจริงเอาจังกับชีวิต มุ่งมั่นตั้งใจ ชอบเรียนรู้และมีเป้าหมายที่ชัดเจนเป็นอย่างมาก ดังนั้นการสอนแบบตัวต่อตัวและสอนน้องที่มีนิสัยคล้ายกันกับเราจึงมีลักษณะเหมือนพี่สอนน้อง บรรยากาศการเรียนจึงเป็นกันเอง สนุก และอบอุ่น แล้วความพยายาม ความตั้งใจ และองค์ประกอบอื่นๆ อีกหลายอย่างทำให้น้องคนนั้นสอบชิงทุนได้ และเราก็ผ่านโปรด้วยเช่นกัน
แม้ในตอนนั้นเราจะเป็นเพียงนักศึกษาครูอยู่ชั้นปีสอง ความรู้อาจจะไม่มากพอแต่เราก็หาความรู้จากที่อื่นๆเพิ่มเติมด้วย จนทำให้พี่เจ้าของสถาบันค่อนข้างมั่นใจและพาเราเปิดประสบการณ์การสอนให้มากยิ่งขึ้นด้วยการให้ไปติวโอเน็ตแก่น้องๆ ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ประสบการณ์ครั้งนั้นดีมากๆและตื่นเต้นสุดๆ จากที่เราสอนเด็กแบบตัวต่อตัว เพิ่มจำนวนเป็นกลุ่มนักเรียนสามสี่คนแต่ไม่เกินสิบคน แล้วก้าวกระโดดมาติวโอเน็ตให้กับนักเรียนจำนวนเกือบร้อยคน ประสบการณ์ครั้งนั้นทำให้เราเข้าใจคนเป็นครูและวิทยากรเลยว่าการดึงความสนใจจากผู้ฟังโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเด็กๆที่มักจะซุกซนและไม่ค่อยอยู่นิ่งเป็นเรื่องยากมาก อีกอย่างการได้รับความสนใจในสิ่งที่เราพูดและสอนจากคนไม่กี่คนก็ทำให้เรามีกำลังใจดีๆขึ้นมาได้ ขอบคุณนะคะ
ประสบการณ์การเป็นครูสอนพิเศษในระยะเวลาหนึ่งปีเต็มของเรา ทำให้กลั่นกรองความคิดอะไรได้หลายๆอย่าง หากเป็นครูที่สอนแต่หนังสืออย่างเดียวก็ไม่ต่างอะไรจากหุ่นยนต์ที่ถูกป้อนโปรแกรมแล้วทำตามคำสั่งที่ได้ติดตั้งไว้ แต่ถ้าเราใส่ใจและเข้าอกเข้าใจเด็กๆ และแม่นยำในเนื้อหาที่เราสอนด้วยแล้ว เราจะเป็นครูที่สมบูรณ์อย่างแน่นอนค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณครูทุกๆ คนทั่วทุกมุมโลก และว่าที่คุณครูทุกคนด้วยนะคะ

เขียนโดย "น้ำตาลทรายขาว"