ฉันเชื่อว่าผู้อ่านคงเคยได้ยินเพลง Que Sera Sera ของ Doris Day กันมาบ้าง กับเนื้อเพลงที่ร้องว่า “When I was just a little girl. I asked my mother, What will I be.” และหลายคนเคยถูกตั้งคำถามในตอนเด็กว่า “โตขึ้นอยากเป็นอะไร” ฉันเชื่อว่าเด็กหลายคนรวมถึงฉันก็ใฝ่ฝันอยากทำอาชีพหมอ เพราะตอนเด็กฉันคิดว่าเป็นอาชีพเดียวที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น ได้บุญ มีรายได้ดี จนกระทั่งฉันโตขึ้นและได้เรียนรู้ว่าทุกอาชีพก็สามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้ เพียงแต่มีวิธีการที่แตกต่างกันออกไปเท่านั้น 
แต่หากถามคำถามนี้กับผู้เป็นพ่อแม่ ว่าอนาคตอยากให้ลูกทำอาชีพอะไร แน่นอนว่าอาชีพข้าราชการ ก็คงเป็นตัวเลือกแรก เพราะเป็นค่านิยมของคนโบราณในสังคมไทยส่วนใหญ่ ที่มักจะปลูกฝังให้ลูกหลานเข้ารับราชการเนื่องจากเป็นอาชีพที่ได้รับการยอมรับในสังคมว่ามีเกียรติ มีโอกาสก้าวหน้า มีความมั่นคง มีสวัสดิการและหลักประกันตลอดชีวิต สำหรับฉันคิดว่า การเป็นข้าราชการและเส้นทางความก้าวหน้าของแต่ละบุคคลในตำแหน่งต่าง ๆ ย่อมมีความแตกต่างกัน ขึ้นกับปัจจัยที่ส่งผลต่อความก้าวหน้าและโอกาสในการพัฒนาตนเอง สิ่งสำคัญเมื่อสามารถสอบแข่งขันผ่านแนวข้อสอบที่มีความยากทั้งในด้านเนื้อหาและต้องแข่งขันกับคนจำนวนมากจนสามารถบรรจุเป็นข้าราชการได้แล้ว ก็ควรใช้โอกาสในหน้าที่การงานช่วยเหลือและทำประโยชน์แก่ประเทศชาติและประชาชนให้มากที่สุด ต้องซื้อสัตย์และให้เกียรติกับตนเองและงานที่เราทำเสมอ และไม่หยุดมุ่งมั่นพัฒนาตนเองให้เก่งขึ้น ดังคำกล่าวที่ว่า “กระบี่มือหนึ่ง ยังต้องฝึกฟันดาบทุกวัน” 
การทำงานด้านแผนงานและงบประมาณที่ฉันทำอยู่ก็มีความสำคัญไม่น้อยไปกว่าตำแหน่งอื่น เพราะเราจะต้องวางแผนการทำงานให้สอดคล้องกับงบปประมาณที่ได้รับเพื่อให้ผลการดำเนินงานตามแผนงานประสบความสำเร็จอย่างมีประสิทธิภาพ ต้องจัดสรรงบประมาณของแผ่นดินอย่างคุ้มค่า เพื่อช่วยเหลือบรรเทาความทุกข์ และเป็นประโยชน์แก่ประชาชนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
สุดท้ายนี้ฉันเชื่อว่าผู้อ่านทุกคนย่อมมีอาชีพในฝันเป็นของตนเอง และแน่นอนว่าเราไม่สามรถตัดสินได้ว่าอาชีพไหนหรือความฝันของใครดีกว่ากัน เพราะทุกอาชีพต่างมีความสำคัญในตัวเองและมีหน้าที่คนละส่วนในการขับเคลื่อนโลกใบนี้  และโลกความเป็นจริงถึงแม้เราจะไม่ได้ทำอาชีพตามที่ฝันไว้ เพียงแต่ขอให้เรารักในสิ่งที่เราทำ หาข้อดีและเหตุผลที่เราจะมีความสุขกับงานของเรา และสำคัญที่สุดต้องไม่หยุดพัฒนาตนเองให้เก่งขึ้น ฉันขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้กับผู้อ่านทุกท่านนะคะ

เขียนโดย "ธัญญา"