วันหนึ่งฉันนั่งเล่นหลังบ้านที่มีสภาพคล้าย ๆ บ้านสวนมีต้นไม้มากมาย ทั้งไม้ผล ไม้ดอก พืชผักสวนครัวประเภท พริก ตะไคร้ ใบมะกรูด ที่จำเป็นสำหรับครัว ฉันไม่ค่อยได้เข้ามานั่งหลังสวนบ่อยนัก แต่หลังจากเกิดโรค ระบาดหนัก จนรัฐมีมาตรการปิดเมืองเพื่อยับยั้งการระบาดของโรคดังกล่าว จึงพอจะมีโอกาสมานั่งชมนกชมไม้ในสวน มะม่วงที่อยู่ท้ายสวนต้นนั้นอายุมากแล้ว ปีก่อนเป็นปีสุดท้ายที่มัน ออกลูกให้กิน ก่อนที่มันจะยืนต้นตาย ใบร่วงหมดเหลือเพียงกิ่งร้างใบ ที่กลางลำต้นมีรูที่เป็นโพรงลึกเข้าไป ฉันนั่งมองดูสักครู่ ก็เห็นนกตัวเล็ก ๆ สีดำลายขาวโผล่ออกมาจากโพรงไม้ แล้วบินไปเกาะอยู่ที่กิ่งไม้ข้างโพรง พลางส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้ว สักครู่หนึ่งก็มีนกอีกตัวหนึ่งบินมาหาพร้อมทั้งมีหนอนตัวอ้วนติดปากมาด้วย แล้วเสียงร้องออกมาจากโพรงก็ดังระงม พ่อนกไม่รอช้ารีบเข้าไปในโพรงเพื่อป้อนอาหารให้ลูกนก ครู่ใหญ่ก็ออกมา แล้วบินจากไปเพื่อหาหนอนตัวใหม่ เสียงแม่นกที่ยังคงร้องเพลงอยู่บนกิ่งไม้ข้างโพรงอย่างสบายใจ โดยไม่คาดคิดว่ามัจจุราชกาลังคืบคลานเข้ามาหา งูเขียวตัวเขื่อง กำลังเลื้อยขึ้นมา โดยมีเป้าหมายคือลูกนกสาปสางของสัตว์เลื้อยคลาน ทำเอาแม่นกสะดุ้งสุดตัว พลันเปล่งเสียงร้อง กางปีกขนชูชัน แสดงสัญชาติญาณของความเป็นแม่งูเขียวตัวนั้นไม่ได้สนใจอาการของแม่นกที่แสดงอาการเกรี้ยวกราด พร้อมกับบินโฉบไปมา มันใช้ทั้งปากจิก กรงเล็บตะกุยไปยังหัวของงูเขียวตัวนั้น งูก็พยายามอ้าปากฉกไปมา ทำให้การเคลื่อนที่ของงูนั้นเชื่องช้าไม่ถึงปากโพรงสักที แต่งูก็พยายามเลื้อยไต่ไปพลาง และป้องกันการโจมตีของแม่นกไปพลาง ฉันนั่งมองดูการต่อสู้ของสัตว์ทั้งสอง ฝ่ายหนึ่งต้องการอาหารมาเพื่อประทังชีวิต อีกฝ่ายหนึ่งต่อสู้ด้วย สัญชาติญาณการเป็นแม่ที่ต้องต่อสู้เพื่อลูกเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ของตน ในใจขณะนั้นอยากจะช่วยเหลือแม่นกที่ดู เหมือนจะมีกำลังน้อยกว่า แต่ใจหนึ่งอยากดูบทสุดท้ายว่าพลังแห่งความรักของแม่นั้น จะยิ่งใหญ่ปานใดวินาทีแห่งชีวิต งูเขียวเลื้อยมาถึงปากโพรงพอดี แม่นกไม่รอช้า มันบินปรี่ใช้กรงเล็บอันน้อยนิดจับที่หัวงูเขียวตัวนั้นพร้อมทั้งระดมจิกไปที่ดวงตาของงูเขียวถูกบ้างผิดบ้าง แต่ก็ได้ผล ความเจ็บปวดที่ถูกจิกดวงตาทาให้การทรงตัวที่เลื้อยบนต้นไม้ ประคองตัวไม่ได้ มันจึงพลัดตกจากต้นไม้ พร้อมทั้งพาแม่นกตกตามลงมาด้วย ความที่ตามองไม่เห็น แม่นกจึงรอดจากการฉก รัดของงู มันพยายามบินกลับขึ้นมาที่โพรง สำรวจดูว่าลูกยังอยู่ดีและปลอดภัยทุกตัว
อาทิตย์ต่อมาฉันกลับมาที่สวนอีกครั้ง มองไปที่ปากโพรง เห็นนกกางเขน สี่ตัวเกาะที่กิ่งไม้ข้างโพรงส่งเสียงร้องเพลงอย่างสุขใจ คงเป็นแม่นก พ่อนก และลูกนกสองตัวที่รอดชีวิตมาจาก “พลังแห่งความรักของแม่”

เขียนโดย "พิศิษฐ์ บุญสุยา"