“กสิกรแข็งขันเป็นกระดูกสันหลังของชาติ ไทยจะเรืองอำนาจเพราะไทยเป็นชาติกสิกรรม..”

บทเพลงนี้คงถูกบันทึกไว้บนรอยหยักในสมองของฉันตั้งแต่เมื่อครั้งยังเยาว์วัย เมื่อถูกถามว่า..“โตขึ้นอยากเป็นอะไร” ฉันจึงตอบไปเสมอว่า “ฉันจะเรียนเกษตร..ฉันจะเป็นเกษตรกร” ทั้งที่เกิดและเติบโตมาในสังคมเมือง แต่จะเป็นด้วยเหตุผลใดที่ดลใจให้ฉันอยากจะเป็นเช่นนั้น.. ฉันมิอาจรู้

  “นิสิตเกษตร” คือ สถานะทางการศึกษาสุดท้ายของฉัน ภาพที่ได้รับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระหัตถ์ของในหลวงรัชกาลที่ 9 ถึง 2 ครั้ง..ประทับฝังในความรู้สึก..เป็นความภาคภูมิใจสูงสุดในชีวิต ในช่วงเวลาแห่งการทำงาน แม้จะไม่ได้ทำอาชีพเกษตรกรอย่างที่ฝัน แต่ฉันกลับได้บรรจุเป็นข้าราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ สังกัดอยู่ในหน่วยงานที่ปฏิบัติงานด้านพัฒนาทรัพยากรเพื่อการเกษตร 

ตลอดระยะเวลาการทำงานนานหลาย 10 ปี ห้วงเวลาใดที่ฉันเหนื่อยล้าทั้งทางร่างกายและจิตใจ ภาพในหลวงรัชกาลที่ ๙ โค้งพระองค์ลงรับดอกไม้จากมือคุณยายผู้เฒ่า ที่ติดประจำอยู่บนฝาผนังฝั่งตรงข้ามโต๊ะทำงาน จะเป็นเสมือนหยาดน้ำทิพย์ปลอบประโลมใจ และเตือนสติให้ระลึกถึงห่วงโซ่สุดท้ายของงาน นั่นคือการพัฒนาศักยภาพของทรัพยากรและบุคลากรในภาคการเกษตร 

ภาพนั้นบอกกับฉันเสมอว่า..จงปฏิบัติหน้าที่ของข้าราชการให้ดีที่สุด ด้วยความรู้ผิดชอบ ซื่อตรง และเสียสละ ใช้ความรู้ความสามารถที่ได้ร่ำเรียนมาให้เต็มที่ สร้างผลงานที่ถูกต้องตามหลักวิชา ทำงานเพื่องาน ทำให้ง่าย โดยคำนึงถึงผลที่จะเกิดขึ้นให้รอบคอบรอบด้าน ให้มององค์รวม เน้นการมีส่วนร่วม ยึดถือประโยชน์ที่จะเกิดจากงานเป็นที่ตั้ง โดยมีเป้าหมายเพื่อประโยชน์สุขของประชาชนและความเจริญมั่นคงของประเทศชาติ คราใดที่ต้องเผชิญปัญหา ก็ให้รู้คิดพิจารณาว่าสิ่งใดที่ต้องทำสิ่งใดที่ต้องละเว้น ถ้าไม่สามารถปรับปรุงที่ระบบได้ ก็ให้ลองหันมาพัฒนาแก้ไขที่ตัวเราเอง 

เวลานี้..ฉันได้ผันตัวเองมาเป็นเกษตรกรเต็มขั้น..ในวันที่ไม่มีในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทว่าผลงานของพระองค์ยังคงอยู่ ทั้งปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เกษตรทฤษฎีใหม่ และอื่นๆ อีกมากมาย ที่ฉันจะได้ยึดถือเป็นหลักนำ หลักทำการเกษตร ฉันเลือกแล้วที่จะเดินตามรอยพระยุคลบาท เพื่อมีวิถีชีวิตที่เรียบง่ายและมีความสุขอยู่กับงานท่ามกลางธรรมชาติ

เสียงของแม่ที่เล่าเรื่องราวในอดีตแว่วผ่านเข้ามาโสตประสาท.. แม่เคยบอกว่า “ตอนท้องฉัน..แม่ฝันเห็นในหลวงรัชกาลที่ ๙ มาพระราชทานช่อดอกไม้ให้”  หรือนี่จะเป็นแรงบันดาลใจ และเป็นพรแห่งความสำเร็จในทุกช่วงชีวิต ทำให้ฉันเป็นฉัน..มาตราบจนทุกวันนี้

เขียนโดย ลูกคนโต